Brak w tytule wykonawczym pouczenia zobowiązanego o przysługującym mu prawie zgłoszenia do organu egzekucyjnego zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego /art. 27 par. 1 pkt 9 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ jest naruszeniem przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy w rozumieniu art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał zasadność skargi Leonarda S. na postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 lipca 2003 r. w przedmiocie opróżnienia lokalu w trybie egzekucji administracyjnej i na podstawie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" i art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ w związku z art. 97 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./ uchylił zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Wojewody P. z dnia 30 kwietnia 2003 r., a także - zgodnie z art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - zasądził od Ministra Obrony Narodowej na rzecz Leonarda S. dziesięć złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Postanowieniem z dnia 18 lipca 2003 r. nr (...) Minister Obrony Narodowej utrzymał w mocy postanowienie Wojewody P. z dnia 30 kwietnia 2003 r. nr (...) o wezwaniu Leonarda S. do wykonania obowiązku opróżnienia z rzeczy i osób jego prawa reprezentujących lokalu mieszkalnego położonego w S. przy ul. K. (...) i przekwaterowania się do kwatery zastępczej położonej w S. przy ul. W. (...) pod rygorem zastosowania środka egzekucyjnego w postaci przymusu bezpośredniego. W uzasadnieniu organy stwierdziły, że Dyrektor Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w B. decyzją nr (...) z dnia 21 czerwca 2002 r. nakazał Leonardowi S. zwolnić wraz z rzeczami i osobami jego prawa reprezentującymi kwaterę nr (...) przy ul. K. (...) w S. i przenieść się do kwatery zastępczej nr (...) przy ul. W. (...) w S. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Dyrektora Oddziału Rejonowego WAM w Olsztynie nr (...) z dnia 8 sierpnia 2002 r., której Leonard S. nie zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W tej sytuacji, stosownie do art. 15 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./, Dyrektor Oddziału Terenowego WAM w B. w upomnieniu z dnia 14 stycznia 2003 r. wezwał Leonarda S. do wykonania, w terminie 7 dni od dnia doręczenia upomnienia, zobowiązania polegającego na zwolnieniu zajmowanej kwatery. W treści upomnienia była zawarta jednocześnie informacja, że niewykonanie przez zobowiązanego wskazanego obowiązku w podanym powyżej terminie spowoduje, iż sprawa zostanie skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego. Leonard S. jednak nie zrealizował dyspozycji wymienionego wyżej upomnienia, doręczonego skutecznie w dniu 17 stycznia 2003 r., wobec czego Dyrektor OT WAM w B. wystawił w dniu 3 kwietnia 2003 r. tytuł wykonawczy nr (...). Następnie zaś, przedkładając w załączeniu niezbędne dokumenty, zwrócił się w piśmie nr (...) do Wojewody P. o spowodowanie przymusowego opuszczenia kwatery przez Leonarda S. oraz wydanie tej kwatery w stanie wolnym wierzycielowi z jednoczesnym przekwaterowaniem zobowiązanego do kwatery zastępczej nr (...) przy ul. W. (...) w S.
Podstawę prawną postanowienia Wojewody P. o wezwaniu Leonarda S. do opróżnienia z rzeczy i osób jego prawa reprezentujących kwatery nr (...) położonej przy ul. K. (...) w S. i przeniesienia się do kwatery zastępczej stanowi art. 143 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Wojewoda P., wydając postanowienie nr (...) z dnia 30 kwietnia 2003 r., nie naruszył przepisów prawa, ponieważ zgodnie z treścią art. 29 par. 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji organ egzekucyjny bada z urzędu dopuszczalność egzekucji administracyjnej, nie jest natomiast uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Egzekucja w tej sprawie zaś była dopuszczalna, ponieważ decyzje nakazujące zobowiązanemu zwolnienie kwatery były ostateczne i podlegały wykonaniu.
W myśl art. 26 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. do wszczęcia egzekucji niezbędny jest wniosek wierzyciela i wystawiony przez niego tytuł wykonawczy. Powyższy warunek został spełniony. Wojewoda P. natomiast zgodnie z art. 20 par. 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji jest organem właściwym w zakresie egzekucji administracyjnej obowiązków o charakterze niepieniężnym, co pozwala stwierdzić, iż właściwość kompetencyjna została zachowana. Wniosek wierzyciela i dyspozycja art. 17 par. 1 przywołanej ustawy zobowiązywały Wojewodę P. do wydania zaskarżonego postanowienia, które wypełnia dyspozycję art. 124 par. 1 Kpa.