Art.7 ust.2 dekretu stanowił, że gmina uwzględni wniosek jeżeli korzystanie z gruntu da się pogodzić z przeznaczeniem gruntu według planu zabudowania.
Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego m.st.Warszawy nieruchomość "K." znajduje się w obszarze o funkcjach ochrony systemu przyrodniczego miasta i zgodnie z tymi funkcjami są na niej usytuowane pracownicze ogrody działkowe. Art.7 ust.2 dekretu należy w tej sytuacji interpretować przy uwzględnieniu przepisów ustawy z 6 maja 1981r. o pracowniczych ogrodach działkowych (Dz.U. z 1996r. Nr 85, poz.390), Ogrody działkowe na spornej nieruchomości istnieją od 1955r., a więc ponad 10 lat. Stosownie do art.33 ustawy, uznaje się je za ogrody stałe w rozumieniu ustawy. Pracownicze ogrody działkowe jak stanowi art.2 u st.2 ustawy są urządzeniami użyteczności publicznej.
Ich likwidacja zgodnie z art.20 ust.l ustawy może nastąpić w wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych szczególnymi potrzebami gospodarczymi lub społecznymi, za zgodą Polskiego Związku Działkowców. W omawianej sprawie takie szczególne potrzeby nie zachodzą.
Wszytkie te okoliczności powodują, iż organy administracji trafnie uznały, iż brak jest przesłanek będących podstawą uwzględnienia wniosków wskazanych w art.7 ust.2 dekretu z 26.10.1945r.
Zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu administracyjnego I instancji zostały wobec tego wydane bez naruszenia prawa.
Mając to na uwadze sąd w oparciu o przepis art.27 ust.l ustawy o NSA orzekł jak w sentencji.