Skarga Władysława L. na decyzję Wojewody Radomskiego w przedmiocie wykonania ze środków państwowych remontu budynku stanowiącego własność osób fizycznych i na podstawie art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta R. , a także
Tezy

W toku postępowania administracyjnego, prowadzonego w sprawie wykonania ze środków państwowych remontu budynku stanowiącego własność osoby fizycznej, przeprowadzenie przeglądu budynku z udziałem właściciela jest konieczne w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o remontach i odbudowie oraz o wykańczaniu budowy i nadbudowie budynków /Dz.U. 1968 nr 36 poz. 249/, zwłaszcza wówczas, gdy nieruchomością zarządza jednostka, której kierownik został upoważniony do wydawania w tych sprawach decyzji administracyjnych.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Władysława L. na decyzję Wojewody Radomskiego z dnia 27 lipca 1981 r. nr GR.IV-8124/18/81 w przedmiocie wykonania ze środków państwowych remontu budynku stanowiącego własność osób fizycznych i na podstawie art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta R. z dnia 26 maja 1981 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Radomskiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 27 lipca 1981 r. nr GT.IV-8124/18/81, wydaną z upoważnienia Wojewody Radomskiego, utrzymana została w mocy decyzja z dnia 26 maja 1981 r. nr RJ.X/456/81, wydana z upoważnienia Prezydenta Miasta R., w sprawie wykonania remontu budynku mieszkalnego przy ul. M. nr 9/11 w R. ze środków państwowych. Decyzja ta wydana została z powołaniem się na art. 2 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o remontach i odbudowie oraz wykańczaniu budowy i nadbudowie budynków /Dz.U. 1968 nr 36 poz. 249/ oraz par. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 25 czerwca 1959 r. w sprawie trybu postępowania w przypadkach wykonywania remontów oraz odbudowy budynków przez właściciela domu /Dz.U. nr 37 poz. 230 ze zm./. W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego podano, że współwłaściciel nieruchomości - Władysław L. był trzykrotnie wzywany do udziału w przeglądzie budynku, mającym na celu zakwalifikowanie go do remontu, lecz w wyznaczonych terminach nie zgłaszał się. Z tych względów potrzebę oraz zakres prowadzonych robót remontowych ustalono we własnym zakresie. Podano również, że Władysław L. nie ustosunkował się do potrzeby i zakresu robót remontowych na podstawie udostępnionej mu dokumentacji technicznej.

Władysław L. zaskarżył decyzje wydane w tej sprawie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W skardze podał m.in., że twierdzenie, jakoby nie stawił się w wyznaczonych terminach przeglądu budynku jest nieprawdziwe. Twierdził, że na każdy z wyznaczonych terminach przeglądu budynku jest nieprawdziwe. Twierdził, że na każdy z wyznaczonych terminów przeglądu, o których był powiadomiony, tj. w dniu 18 marca i w dniu 3 kwietnia 1981 r., stawił się, lecz przeglądu nie przeprowadzono z przyczyn od niego niezależnych. Wyjaśnił także, że do potrzeby i zakresu robót remontowych nie mógł ustosunkować się na podstawie dokumentacji, gdyż najemcy lokali w domu, którego jest współwłaścicielem, odmówili mu wstępu do zajmowanych lokali. W tej sytuacji nie mógł porównać stanu istniejącego i zakresu planowanych robót i ocenić ich konieczności. Zdaniem skarżącego, planowany zakres robót remontowych oparty został na życzeniach najemców lokali, a nie na potrzebach wynikających ze stanu technicznego. Dla potwierdzenia tego podał, że w okresie od 1976 r., tj. od przejęcia omawianego budynku w zarząd Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w R., budynek był już remontowany, a wysokość obciążeń nieruchomości z tego tytułu ustalono na kwotę 1.474.047 zł. W skardze zakwestionował także potrzebę planowanej budowy ewentualnie odbudowy komórek na nieruchomości nr 9/11 przy ul. M., które uległy spaleniu.

W odpowiedzi na skargę, udzielonej z upoważnienia Wojewody Radomskiego, powtórzono w zasadzie argumenty podane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Z akt postępowania administracyjnego wynika, że przeglądu technicznego budynku przy ul. M. nr 9/11 w R. dokonano w dniu 4 marca 1981 r. O terminie jego przeprowadzenia nie został jednak powiadomiony Władysław L. Fakt ten przyznano w piśmie Dyrektora Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w R. z dnia 10 marca 1981 r. nr RJ.X/197/81, skierowanym do Władysława L. Dyrektor zaś tego Przedsiębiorstwa upoważniony został przez Prezydenta Miasta R. do wykonywania czynności z zakresu administracji państwowej dotyczących remontów ze środków państwowych budynków mieszkalnych stanowiących własność osób fizycznych. Przytoczona wyżej okoliczność spowodowała, że wyznaczony został ponowny termin przeglądu budynku początkowo na dzień 18 marca, a następnie na dzień 3 kwietnia 1981 r. W aktach brak jest jakichkolwiek dokumentów, które potwierdzałyby, że skarżący w tych terminach nie stawił się w celu wzięcia udziału w przeglądzie. W toku zaś postępowania administracyjnego nie ustalono, z jakich przyczyn przeglądu budynku w tych dniach nie przeprowadzono. Przeprowadzenie zaś przeglądu budynku z udziałem Władysława L., jako jego współwłaściciela /pozostali współwłaściciele przebywają poza granicami kraju/, było konieczne z uwagi na przepis art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o remontach i odbudowie oraz o wykańczaniu budowy i nadbudowie budynków /Dz.U. 1968 nr 36 poz. 249/. Potrzeba taka podyktowana została zagwarantowaniem słusznych interesów właściciela, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę, że w danym wypadku jednostką zarządzającą nieruchomością nr 9/11 przy ul. M. oraz podejmującą decyzję w pierwszej instancji w sprawie remontu ze środków państwowych była ta sama jednostka organizacyjna, tj. Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w R. Niedochowanie zatem obowiązku stworzenia możliwości właścicielowi budynku udziału w jego przeglądzie, mającym na celu ustalenie potrzeby i zakresu robót remontowych, stanowiło naruszenie cytowanego wyżej art. 3 ust. 1 ustawy. Naruszenie tego przepisu spowodowało, że istnieje rozbieżność pomiędzy stronami głównie co do planowanego zakresu robót remontowych. Przyjęty bowiem za podstawę określenia zakresu robót remontowych i ulepszeń w budynku nr 9/11 przy ul. M. protokół przeglądu technicznego, sporządzony w dniu 4 marca 1981 r., nie podaje istniejącego stanu technicznego w poszczególnych lokalach, który uzasadniałby wykonanie robót określonych w tym protokole. Ponadto istnieje rozbieżność pomiędzy zakresem robót określonym w decyzji organu pierwszej instancji a wspomnianym protokołem. W decyzji ustalono np. "budowę i odbudowę komórek murowanych", w protokole natomiast jest mowa o "budowie komórek zniszczonych przez pożar". Konieczność budowy ewentualnie odbudowy wspomnianych komórek nie została także rozważona przy wzięciu pod uwagę twierdzenia skarżącego, że w budynku tym są obszerne piwnice zaspokajające potrzeby najemców lokali mieszkalnych. W czasie rozprawy skarżący dodatkowo podał, że wspomniane komórki musiałyby być rozebrane w związku z planowanym poszerzeniem ulicy.

Niewyjaśnienie w toku postępowania administracyjnego okoliczności dotyczących zakresu robót remontowych i modernizacyjnych stanowiło naruszenie zasad postępowania administracyjnego określonych w art. 7, art. 9, art. 10 i art. 77 par. 1 Kpa.

Mając więc na uwadze wykazane naruszenie przepisów prawa zarówno materialnego, jak i postępowania administracyjnego, należało - stosownie do art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 1 i 3 Kpa - orzec o uchyleniu decyzji organów obu instancji.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z art. 208 Kpa.

Strona 1/1