Sprawa ze skargi Marii P. o wymierzenie grzywny Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z powodu niewykonania wyroku NSA I SAB 106/99~1/ wymierza Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast grzywnę (...); (...).
Tezy

Stwierdzenie w dacie orzekania na podstawie art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, iż obowiązek został wykonany ale z oczywistym naruszeniem wcześniej zakreślonego terminu, oznacza niewykonanie obowiązku w części i nie jest to przypadek bezprzedmiotowości postępowania sądowego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marii P. o wymierzenie grzywny Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z powodu niewykonania wyroku NSA z dnia 15 września 1999 r. I SAB 106/99

1/ wymierza Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast grzywnę (...); (...).

Inne orzeczenia o symbolu:
618 Wywłaszczanie i zwrot nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z 15 września 1999 r., I SAB 106/99 Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązał Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast do rozpoznania spraw Marii P. w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia niniejszego wyroku.

W skardze o wymierzenie grzywny Maria P. powołując się na powyższy wyrok stwierdziła, że mimo upływu terminu, a także wezwania organu na piśmie do wykonania wyroku NSA jej sprawy nie zostały rozpatrzone, ani też nie udzielono jej odpowiedzi na pisemne wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Co więcej nie poinformowano jej również, w jakim terminie organ zamierza załatwić jej sprawę. Oceniła ona zachowanie organu jako lekceważące zarówno ją, jak i wyrok Sądu, co jej zdaniem uzasadnia wymierzenie grzywny organowi administracji.

W odpowiedzi na skargę Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast stwierdził, że w dniu 28 kwietnia 2000 r. zostały wydane trzy ostateczne decyzje w sprawach skarżącej. Wobec usunięcia zasadności zarzutu na bezczynność organu, wniósł o oddalenie skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd może orzec o wymierzeniu grzywny organowi administracji, jeżeli stwierdzi, że organ ten nie wykonał w całości lub w części orzeczenia Sądu, które dotyczyło działania lub bezczynności tego organu. Postanowienia zawarte w tym przepisie mają zdyscyplinować organy administracji, aby wykonywały orzeczenia sądowe - por. J. Świątkiewicz, Komentarz do ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, Warszawa 1985, str. 71. Wymierzenie grzywny następuje w przypadku uwzględnienia skargi wniesionej przez uprawniony podmiot, który uprzednio zwrócił się do właściwego organu z pisemnym wezwaniem do wykonania orzeczenia Sądu /art. 31 ust. 3 ustawy o NSA/.

W orzecznictwie NSA reprezentowany jest pogląd, że w postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy o NSA decydujące znaczenie ma wykonanie względnie brak wykonania przez organ obowiązku wynikającego z wyroku w dacie orzekania przez Sąd - por. np. postanowienie z dnia 12 maja 1998 r. IV SA 1317/96 - OSP 1999 z. 3 poz. 57 czy też wyrok z dnia 26 października 1998 r., I SAB 87/98 - Palestra 1999 nr 3-4 str. 220. Skład orzekający w niniejszej sprawie nie podziela tego poglądu. Decydujące znaczenie powinno się przypisać ocenie, czy w dacie wniesienia skargi oraz orzekania na podstawie art. 31 ust. 3 ustawy o NSA miało miejsce naruszenie terminu zakreślonego poprzednim orzeczeniem sądowym. Wobec jednoznacznego brzmienia art. 31 ust. 1 ustawy o NSA, przypadek, kiedy w dacie powtórnego orzekania przez Sąd okaże się, że określony poprzednim wyrokiem obowiązek został co prawda wykonany, ale z naruszeniem wyznaczonego orzeczeniem sądowym terminu, nie powinien być kwalifikowany jako przyczyna umorzenia postępowania sądowego z powodu jego bezprzedmiotowości. Przepis ten bowiem stanowi wyraźnie, że Sąd może orzec o wymierzeniu organowi grzywny, w razie stwierdzenia, ze organ, którego działania lub bezczynności dotyczy orzeczenie Sądu, nie wykonał w całości lub w części tego orzeczenia. Z jego treści wynika zatem równorzędność pomiędzy brakiem wykonania obowiązku w całości lub w części dla możliwości wymierzenia grzywny. W konsekwencji zatem należy przyjąć, że stwierdzenie w dacie orzekania na podstawie art. 31 ust. 3 ustawy o NSA, iż obowiązek został wykonany ale z oczywistym naruszeniem wcześniej zakreślonego terminu, oznacza najprawdopodobniej przypadek niewykonania obowiązku w części, w żadnym zaś razie nie jest to przypadek bezprzedmiotowości postępowania sądowego. Postępowanie Sądu winno być zatem analogiczne, jak przy niewykonaniu obowiązku w całości, a więc Sąd winien rozważyć zasadność wymierzenia grzywny. Wziąwszy pod uwagę fakt, że wymierzenie grzywny jest fakultatywne należy w pierwszej kolejności ustalić, czy zostały spełnione przesłanki z art. 31 ust. 1, a następnie sprawdzić, czy nie wykonanie poprzednio orzeczonego obowiązku w całości lub w części zostało spowodowane działaniem bądź zaniechaniem organu administracyjnego, którego ukarania dotyczy wniosek. Podzielić bowiem należy pogląd, że samo formalne spełnienie przesłanej z art. 31 ust. 1 ustawy o NSA nie może przesądzać o wymierzeniu grzywny, jeżeli niewykonanie orzeczenia sądowego było spowodowane innymi okolicznościami, niezależnymi od organu administracji - por. wyrok NSA z 4 kwietnia 2000 r., IV SA 379/98. Natomiast konstatacja o zasadności wymierzenia grzywny winna prowadzić do rozważenia jej wysokości wedle kryteriów zawartych w art. 31 ust. 6 ustawy o NSA.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
618 Wywłaszczanie i zwrot nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)