Ustawa z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6/, ani wydane na jej podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 listopada 1980 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony przed elektromagnetycznym promieniowaniem niejonizującym szkodliwym dla ludzi i środowiska /Dz.U. nr 25 poz. 101/, nie przewidują działania państwowych inspektorów sanitarnych w formie decyzji administracyjnych.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Józefy M. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 17 grudnia 1983 r. w przedmiocie zarządzenia przeprowadzenia pomiarów kontrolnych pola elektromagnetycznego.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny dla Województwa Nowosądeckiego decyzją z dnia 4 sierpnia 1983 r. nr WSE-443-092-124/83 zarządził:
1/ przedstawienie do wglądu projektu z przewidywanymi rozkładami natężeń i gęstości strumienia energii pól, zasięgiem granic stref ochronnych w otoczeniu stacji i linii elektroenergetycznych zlokalizowanych w sąsiedztwie i na terenie posesji Józefy M. zamieszkałej w S. nr 144 oraz Katarzyny G. i Barbary H. zamieszkałych w B. N. nr 275.
2/ przedłożenie aktualnych wyników pomiarów kontrolnych pola elektromagnetycznego w otoczeniu powyższych urządzeń, wykonanych przez Zakład Pomiarowo-Badawczy Energetyki wraz z opinią tej jednostki.
Od tej decyzji odwołanie wniósł jej adresat - Zakład Energetyczny Kraków, podając, że powołując się w decyzji na rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 listopada 1980 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony przed elektromagnetycznym promieniowaniem niejonizującym szkodliwym dla zdrowia i środowiska /Dz.U. nr 25 poz. 101/, organ nie wziął pod uwagę par. 3 ust. 2, par. 4 ust. 1 i 2, par. 6 ust. 2 i par. 7 tego rozporządzenia oraz wartości granicznych stref ochronnych stanowiących załącznik do rozporządzenia.
Decyzją z dnia 17 grudnia 1983 r. nr EX-444-0-53/83 Główny Inspektor Sanitarny, na mocy art. 138 par. 1 pkt 2 w związku z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, uchylił zaskarżoną decyzję i stwierdził jej nieważność, podając w uzasadnieniu, że sformułowany w zaskarżonej decyzji obowiązek przeprowadzenia pomiarów nie znajduje potwierdzenia w obowiązujących przepisach.
Na tę decyzję Józefa M. złożyła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, stwierdzając, że stojąc na jej posesji słupy wysokiego napięcia wytwarzają - według radiestetów - bardzo silne pole elektromagnetyczne z wybijającą silną radiacją i grawitacją.
W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Sanitarny podtrzymał swoją decyzję i stwierdził, że Państwowy Inspektor Sanitarny nie jest uprawniony do wydawania decyzji w sprawie ochrony środowiska, a ustawa z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska nie przewiduje w sprawach ochrony i kształtowania środowiska jakichkolwiek kompetencji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego. cytowane rozporządzenie z dnia 5 listopada 1980 r. ustanawia inspektora sanitarnego jako organ opiniodawczy dla terenowych organów administracji państwowej, władnych do podejmowania decyzji. Dlatego też należało uznać decyzję organu I instancji za nieważną. Nadto wzięto, pod uwagę stanowisko Zakładu Pomiarowo-Badawczego, z którego wynika, że elektroenergetyczne sieci niskiego i średniego napięcia nie są źródłem promieniowania elektromagnetycznego niejonizującego o wartościach natężenia pola, elektrycznego, które wymagałoby ustalenia stref ochronnych.
W związku z odpowiedzią na skargę Józefa M nadesłała pismo procesowe, w którym stwierdzała, że Główny Inspektor Sanitarny niesłusznie bierze w obronę resort energetyki ze szkodą dla mieszkańców posesji narażonych na działanie pola elektromagnetycznego. jej zdaniem, niesłusznie zostały okrojone uprawnienia państwowego inspektora sanitarnego i nie uwzględniono rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 19 lutego 1977 r. /Dz.U. nr 8 poz. 33/.