640, Samorząd terytorialny, Gospodarka komunalna, Działalność gospodarcza
Tezy

1. Przepisy zawarte w ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej /Dz.U. 1997 nr 110 poz. 721 ze zm./ stanowią lex specialis w stosunku do przepisów znajdujących się w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej /Dz.U. 1997 nr 9 poz. 43 ze zm./, a zatem wyłączają stosowanie tych ostatnich co do wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej w zakresie, w jakim ta kwestia jest regulowana tymi pierwszymi przepisami.

2. Przepis art. 14 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej wyraźnie stanowi, że instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora, którym zgodnie z art. 9 i art. 10 ust. 1 tej ustawy jest gmina tworząca instytucję kultury. Wpisanie instytucji kultury do rejestru następuje z urzędu /art. 14 ust. 3 ustawy/.

Inne orzeczenia o symbolu:
640
Inne orzeczenia z hasłem:
Samorząd terytorialny
Gospodarka komunalna
Działalność gospodarcza
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 13 stycznia 1998 r. Wojewoda stwierdził, że uchwała Rady Miejskiej z 9 grudnia 1997 r. w sprawie połączenia Miejskiego Domu Kultury i Miejskiej Biblioteki Publicznej i utworzenia Miejskiego Ośrodka Kultury w części zawartej w par. 2 ust. 1 oraz stanowiący załącznik do tej uchwały Statut Miejskiego Ośrodka Kultury w części zawartej w par. 8 ust. 5 i par. 11 zostały wydane z naruszeniem prawa. W uzasadnieniu stwierdzono, że par. 2 ust. 1 uchwały stanowiący, że: "Miejski Ośrodek Kultury jest komunalną instytucją kultury miasta nie posiadającą osobowości prawnej", a także par. 11 Statutu są sprzeczne z przepisami zawartymi w art. 14 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej /t.j. Dz.U. 1997 nr 110 poz. 721 ze zm./. Natomiast par. 8 ust. 5 Statutu stanowiący, że Dyrektora MOK w oparciu o wyniki konkursu i po uzyskaniu opinii Rady Miejskiej zatrudnia na podstawie umowy o pracę Zarząd Miasta jest sprzeczny z art. 15 ust. 1 powołanej ustawy.

W skardze do NSA Zarząd Miasta, działający z upoważnienia Rady Miejskiej, wniósł o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego. W uzasadnieniu stwierdzono, że skarżący nie może zgodzić się ze stanowiskiem Wojewody, ponieważ zadania dotyczące prowadzenia działalności kulturalnej oprócz ich obowiązkowego charakteru są jednocześnie zadaniami użyteczności publicznej, albowiem zostały wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie terytorialnym. Stąd w celu ich wykonania gmina może tworzyć własną jednostkę organizacyjną /art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym/. Równocześnie nowelą z dnia 20 grudnia 1996 r. /Dz.U. nr 9 poz. 43/ dodano do art. 9 ustawy o samorządzie terytorialnym dwa nowe przepisy: ust. 3 i 4, które dotyczą form prowadzenia działalności komunalnej w zakresie zadań o charakterze użyteczności publicznej stanowiąc, że formy te określa odrębna ustawa. Wymieniona wcześniej ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej dopuszcza w art. 2 prowadzenie przez gminę gospodarki komunalnej m.in. w formie zakładu budżetowego.

Skoro natomiast ustawa ta w art. 1 obejmuje również zadania z zakresu kultury, to prowadzenie działalności kulturalnej w formie zakładu budżetowego bez nadania tej jednostce osobowości prawnej jest przez prawo dozwolone.

Wprowadzenie zaś w par. 8 ust. 5 obowiązku wyłaniania kandydata na dyrektora Miejskiego Ośrodka Kultury w drodze konkursu i dodatkowo uzyskania opinii Rady przed jego powołaniem nie oznacza wcale, że na Zarządzie Miasta nie ciąży obowiązek zasięgania opinii o kandydacie właściwych związków zawodowych oraz stowarzyszeń zawodowych i twórczych, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej odrzucenie, zaś w przypadku gdyby Sąd nie podzielił tego punktu widzenia - o jej oddalenie.

Pierwsze z powyższych żądań było uzasadnione tym, że zgodnie z treścią przepisu art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest gmina lub związek komunalny. Natomiast w treści przedmiotowej skargi jako stronę skarżącą oznaczono Zarząd Miasta, co jest niewłaściwe i powinno skutkować odrzuceniem skargi stosownie do art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
640
Inne orzeczenia z hasłem:
Samorząd terytorialny
Gospodarka komunalna
Działalność gospodarcza
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)