Zawarcie umowy o opiekę nad najemcą lokalu mieszkalnego w trybie określonym w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ jest dopuszczalne również wtedy, gdy lokal zajmowany przez najemcę jest położony w budynku wyłączonym spod przepisów o szczególnym trybie najmu lokali.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Zofii Ż. na decyzję Dyrektora Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 19 marca 1987 r. w przedmiocie wyrażenia zgody na zawarcie umowy o opiekę i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Dyrektora Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy kwotę złotych trzy tysiące pięćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Dyrektor Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy decyzją z dnia 13 listopada 1986 nr SL. III-8172/330/86 utrzymał w mocy decyzję Kierownika Wydziału Spraw Lokalowych Urzędu Dzielnicowego w Warszawie z dnia 17 kwietnia 1986 nr SL-3-III/U-3/86 w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy o sprawowanie opieki przez Bożenę P. nad Zofią Ż., będącą najemczynią lokalu nr 1 w domu nr 7 przy ul. D. W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego podano, że Zofia Ż. - ze względu na swój stan zdrowia - wymaga bezspornie opieki ze strony innej osoby i dotychczas opiekę taką faktycznie sprawowała Bożena P. Potwierdził to także Dział Służb Społecznych Zespołu Opieki Zdrowotnej w wywiadzie przeprowadzonym w dniu 4 marca 1986 r.
Decyzję organu odwoławczego zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Regina G. - właścicielka domu nr 7 przy ul. D., będącego domem jednorodzinnym, wyłączonym spod przepisów o szczególnym trybie najmu lokali. Organ odwoławczy, za którego pośrednictwem wspomniana skarga została złożona, uznał ją w całości za słuszną i decyzją z dnia 19 marca 1987 nr SL. VI-8172/230/86, wydaną z powołaniem się na art. 200 par. 2 Kpa, uchylił decyzję własną z dnia 13 listopada 1986 r. oraz decyzję organu I instancji z dnia 17 kwietnia 1986 r. i postępowanie w sprawie umorzył. W uzasadnieniu tej decyzji podał, iż organy lokalowe - wyrażając zgodę na zawarcie umowy - nie wzięły pod uwagę, iż lokal zajmowany przez Zofię Ż. znajduje się w domu jednorodzinnym, wyłączonym spod przepisów o szczególnym trybie najmu lokali. W części bowiem omawianego domu zamieszkuje Regina G., będąca jego właścicielką, a w takiej sytuacji organy lokalowe "nie mogą dokonywać jakichkolwiek rozstrzygnięć w postaci decyzji administracyjnych (...) w tym również na podstawie art. 8 ust. 2 prawa lokalowego".
Ta decyzja została zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez Zofię Ż. Skarżąca zarzuciła, iż kwestionowana przez nią decyzja została wydana z naruszeniem prawa materialnego przez błędną interpretację art. 24 ust. 1 pkt 2 prawa lokalowego. Skarżąca podała, że w zajmowanym lokalu zamieszkuje na podstawie decyzji administracyjnej i późniejsze wyłączenie domu, w którym lokal ten się znajduje, spod przepisów o szczególnym trybie najmu lokali, nie pozbawia jej uprawnień wcześniej nabytych.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zajęte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Podstawą prawną rozstrzygnięć organów administracji państwowej w sprawach o wyrażenie zgody na zawarcie umowy o sprawowanie opieki nad najemcą lokalu mieszkalnego jest art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/. Przepis ten jest zamieszczony w rozdziale zatytułowanym "Przepisy ogólne" i stanowi, że umowa o opiekę nad najemcą lokalu mieszkalnego "zawierana jest przed terenowym organem administracji państwowej i za jego zgodą; organ ten może odmówić wyrażenia zgody na zawarcie takiej umowy, gdyby pozostawała ona w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. Odmowa wyrażenia zgody następuje w formie decyzji administracyjnej".