1. Bank Śląski, w którego zarządzie w dniu 27 maja 1990 r. znajdowała się nieruchomość, nie należał do żadnego z podmiotów wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./.
2. Nieruchomość znajdująca się w zarządzie banku w dniu 27 maja 1990 r. nie podlegała komunalizacji w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./.
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa, decyzją z 14 marca 1995 r. utrzymała w mocy decyzję Wojewody B. z 4 listopada 1994 r., odmawiającą komunalizacji w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./ na rzecz Miasta C., nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów obręb 42 numerem działki 110, położonej przy ul. M. nr 1 w C., uregulowanej w KW 2894.
W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego podano, że wskazana wyżej decyzja Wojewody B. została wydana po ponownym rozpatrzeniu sprawy na skutek uchylenia poprzedniej decyzji tegoż Wojewody z 7 kwietnia 1994 r. - decyzją Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej źli lipca 1994 r.
W odwołaniu od ostatnio wydanej decyzji organu pierwszej instancji, Burmistrz Miasta C. podniósł, że błędnie oparto się przy odmowie stwierdzenia komunalizacji przedmiotowej nieruchomości na fakcie wykonywania zarządu tą nieruchomością przez Bank Ś. SA, podczas gdy fakt ten nie może mieć wpływu na komunalizację mienia.
Nie podzielając tego stanowiska. Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa podała, że w sprawie jest bezsporne, iż opisana wyżej nieruchomość, w dniu 27 maja 1990 r. stanowiła własność Skarbu Państwa. Odwołujący się nie kwestionuje faktu, iż w dniu tym zarząd nieruchomością wykonywał Bank S. SA, będący wówczas jednoosobową spółką Skarbu Państwa. W myśl orzecznictwa Sądu Najwyższego /uchwała z dnia 13 maja 1992 r., III CZP 49/92/ była to państwowa osoba prawna. Na podstawie art. 5 ust. 1 powołanej wyżej ustawy z dnia 10 maja 1990 r., komunalizacji z mocy prawa uległo mienie ogólnonarodowe /państwowe/ należące w dniu 27 maja 1990 r. do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego, mienie należące do przedsiębiorstw państwowych, których organem założycielskim była rada narodowa lub terenowe organy administracji państwowej stopnia podstawowego, jak również mienie należące do zakładów i innych jednostek organizacyjnych podległych tym organom. Komunalizacją z mocy prawa nie zostało zatem objęte mienie należące do innych przedsiębiorstw, zakładów i jednostek organizacyjnych, w tym także do państwowych osób prawnych takich jak bank państwowy. Z powyższych względów do sprawy tej nie może mieć zastosowania uchwała Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 grudnia 1992 r. W 13/91 /Dz.U. nr 97 poz. 486/ w przedmiocie wykładni art. 5 ust. 1 powołanej ustawy, gdyż przepis ten nie dotyczy mienia o statusie prawnym takim, jak mienie będące przedmiotem zaskarżonej decyzji.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Burmistrz Miasta C. wnosi o uchylenie decyzji organów obu instancji podając, że 1 lipca 1951 r. nastąpiło przejście spornej nieruchomości na rzecz Państwa, stanowiącej własność Komunalnej Kasy Oszczędności Miasta C. Opłaty roczne za działkę naliczono NBP w C. 24 lipca 1969 r. Następnie, 6 czerwca 1986 r. ustalono NBP opłatę roczną z tytułu zarządu. Zarządzeniem Nr 6/89 Prezesa NBP z dnia 14 lutego 1989 r. - po reorganizacji - budynek Oddziału NBP w C. został przekazany Bankowi Ś. Aktem notarialnym z 8 października 1991 r. przekształcono Bank Państwowy - Bank Ś. w K. w jednoosobową spółkę akcyjną Skarbu Państwa.