Organ administracji nie może uzależnić wysokości przyznanej kwoty od sytuacji zdrowotnej, życiowej czy materialnej osoby uprawnionej, ponieważ nie pozwalają na to obowiązujące przepisy, które w sposób sztywny określają wysokość należnej kwoty i które organ administracji zobowiązany jest stosować.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Jadwigi S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w E. w przedmiocie pomocy społecznej - oddala skargę.
Decyzją z dnia 2 stycznia 2001 r. (...) Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, na podstawie art. 33g ust. 1 i 3, art. 35a ust. 1 ustawy o pomocy społecznej z dnia 29 listopada 1990 r. /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./ oraz par. 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 września 2000 r. /Dz.U. nr 83 poz. 939/, udzielił Jadwidze S. pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania dziecka, Adriana S. umieszczonego w rodzinie zastępczej, w wysokości 20 procent z kwoty 1.387 zł. tj. w kwocie 277,40 zł miesięcznie od dnia 1 stycznia 2001 r. do 30 czerwca 2009 r. tj. do uzyskania pełnoletności przez dziecko.
Organ I instancji ustalił, że dochód w rodzinie Jadwigi S. wynosi miesięcznie 796,61 zł i nie przekracza 200 procent dochodu ustalonego zgodnie z art. 4 ustawy o pomocy społecznej, wynoszącego w tym przypadku 547 zł. Zgodnie ze wskazanymi na wstępie przepisami, pomoc dla rodziny zastępczej przysługuje w tej sytuacji w wysokości 20 procent z kwoty 1.387 zł do czasu uzyskania przez dziecko pełnoletności. W odwołaniu od decyzji organu I instancji Jadwiga S. wskazywała na okoliczności dotyczące jej trudnej sytuacji życiowej i materialnej.
Jedynym źródłem utrzymania jej i wnuka jest emerytura po mężu. Odwołująca się ma 69 lat, choruje na serce, nadciśnienie i artretyzm. Miesięcznie wydaje w związku z tym na leki kwotę 100 zł.
Dziecko powierzone jej opiece jest na diecie bezglutenowej i też często choruje. Związane z tym miesięczne wydatki wynoszą około 150 zł. Utrzymanie mieszkania kosztuje 450 zł miesięcznie. Wszystko to powoduje, że odwołująca się po zmniejszeniu otrzymywanej dotąd pomocy pozostaje wraz z wnukiem bez środków do życia.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w E. po rozpoznaniu odwołania Jadwigi S., decyzją z dnia 26 lutego 2001 r. (...) na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. 1980 nr 9 poz. 26 ze zm./ utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zmienione przepisy ustawy o pomocy społecznej w art. 33e ust. 1 wprowadziły podział rodzin zastępczych na rodziny, które na podstawie przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego mogą być, lub nie, zobowiązane do dostarczenia środków utrzymania oraz rodziny pełniące zadania pogotowia rodzinnego.
Odwołująca się należy do grupy rodzin, które na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego są zobowiązane do dostarczenia dziecku środków utrzymania. W świetle par. 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 września 2000 r. rodzinie zastępczej o której mowa w art. 33e ust. 1 pkt 1 przysługuje miesięcznie 20 procent kwoty 1.387 zł., jeżeli dochód rodziny nie przekracza 200 procent dochodu ustalonego na podstawie art. 4 ustawy o pomocy społecznej.
W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w E., skarżąca ponownie powołała się na okoliczności wskazane w odwołaniu od decyzji organu I instancji.