Zrzeczenie się w postępowaniu administracyjnym lokalu mieszkalnego, którego najemcami są małżonkowie, nie stanowi sprawy mniejszej wagi - w rozumieniu art. 33 par. 4 Kpa - nie może więc być dokonane przez jedno z małżonków bez umocowania udzielonego przez drugiego małżonka.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Zbigniewa M. na decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia 12 maja 1984 r. w przedmiocie odmowy przydziału i nakazania opróżnienia zajmowanego lokalu i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezydenta Miasta Łodzi kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Decyzją Prezydenta Miasta Łodzi z dnia 12 maja 1984 r. utrzymano w mocy decyzję naczelnika Dzielnicy w Łodzi z dnia 11 lutego 1984 r., na mocy której z urzędu odmówiono Zbigniewowi M. przydziału lokalu nr 24 przy ul. N. nr 13, składającego się z 2 pokoi, kuchni, łazienki i w.c. o ogólnej powierzchni 72,60 m2, w tym mieszkalnej 40,20 m2, nakazano opuszczenie lokalu zajmowanego bez tytułu prawnego i przeprowadzenie się do lokalu spółdzielczego typu M-3 przy ul. S. nr 16 m. 17, którego najemcą jest wraz z żoną Jadwigą.
Jak wynika z motywacji decyzji, małżonkowie M. byli najemcami lokalu przy ul. N. na podstawie decyzji o przydziale z dnia 21 stycznia 1981 r. i otrzymali lokal spółdzielczy przy ul. S., dokonując rozliczenia z lokalu dotychczas zajmowanego. Zbigniew M. lokalu "kwaterunkowego" nie opuścił i podał, iż wniósł pozew o rozwód, ale fakt ten nastąpił w roku 1983, a więc po otrzymaniu mieszkania spółdzielczego. Ta okoliczność uzasadnia pozbawienie małżonków M. jednego z mieszkań na podstawie art. 23 prawa lokalowego.
Skargę do Naczelnego sądu Administracyjnego złożył Zbigniew M., wnosząc o uchylenie decyzji organu I i II instancji. Skarżący podał, iż fakt nieopuszczenia mieszkania nie został ujawniony w postępowaniu wszczętym z urzędu, gdyż już w dniu 18 stycznia 1983 r. w piśmie skierowanym do organów administracji państwowej podniósł sprawę rozliczenia się z mieszkania przez jego żonę w czasie jego pobytu w Austrii i bez uzgodnienia z nim, wskazując, iż miejscem jego zamieszkania jest lokal przy ul. N. nr 13 m. 24. Nielojalność jego byłej żony, która bez jego wiedzy i zgody zdała formalnie ten lokal, była jedną z przyczyn rozkładu pożycia małżeńskiego /orzeczenie rozwodu wyrokiem Sądu nastąpiło 2 maja 1984 r./. Uważa, że jako współnajemca też miał prawo wypowiedzieć się co do tego, czy zgadza się na zdanie lokalu mieszkalnego przy ul. N., organ administracji państwowej jednak nie umożliwił mu tego. Uprawnienia członkowskie w spółdzielni mieszkaniowej byłej żony były uzyskane na skutek wpłacenia na jej książeczkę określonej kwoty przez jej rodziców jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego /kilka lat przed/. Oczywiste jest w tej sytuacji, iż uważa się ona za wyłączną dysponentkę uzyskanego mieszkania spółdzielczego i nie do pomyślenia byłoby, aby on mógł tam również zamieszkać. Rozwód był orzeczony przed wydaniem decyzji Prezydenta Miasta Łodzi, a zatem należało zbadać aktualny status prawny przed podjęciem ostatecznej decyzji.
W odpowiedzi na skargę zawarto wniosek o jej oddalenie, gdyż skarżący legitymuje się wyrokiem rozwodowym wydanym w dniu 2 maja 1984 r., a więc po wszczęciu postępowania o pozbawienie go uprawnień do lokalu nr 24 w domu nr 13 przy ul. N. w Łodzi. Zbigniew M. wiedział o mającym nastąpić przydziale mieszkania spółdzielczego i skoro nie chciał mieszkać wspólnie z żoną, to mógł dokonać odpowiednich zmian w dokumentach spółdzielczych. Należy zatem przyjąć, iż skarżący posiada uprawnienia do lokalu spółdzielczego przy ul. S. nr 16 m. 17, mimo posiadanego wyroku rozwodowego. Zaświadczenie o rozliczeniu z poprzedniego mieszkania uzyskała Jadwiga M., będąc jeszcze żoną skarżącego i działając w jego imieniu, a organ I instancji nie żąda przy wydawaniu tego typu zaświadczeń pełnomocnictwa drugiego małżonka zgodnie z art. 33 par. 4 Kpa.