Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska Sędziowie: sędzia WSA Leszek Kleczkowski (spr.) sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka Protokolant: asystent sędziego Katarzyna Chowańska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 marca 2015 r. sprawy ze skargi S. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w 2009 r. oddala skargę
Pismem z dnia [...] uzupełnionym [...] skarżąca zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w I. o umorzenie zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2009 wraz z odsetkami.
Decyzją z [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w I. odmówił umorzenia zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w 2009 r. w kwocie [...] oraz odmówił umorzenia odsetek, których wysokość na dzień złożenia wniosku stanowiła kwotę [...]
W dniu [...] skarżąca złożyła odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w B., uzupełnione pismem z dnia [...].
Decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy decyzję organu podatkowego pierwszej instancji.
Organ rozpatrując sprawę w postępowaniu odwoławczym wskazał, że podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowi art. 67a § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa (dalej: "O.p."), zgodnie z którym organ podatkowy na wniosek podatnika może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
Organ zaznaczył, że treść wymienionego przepisu świadczy o tym, iż decyzje w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych mają charakter indywidualnych decyzji uznaniowych. Ponadto organ stwierdził, że warunkiem umorzenia zaległości podatkowej jest wystąpienie przynajmniej jednej z dwóch przesłanek, tj. ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Organ wyjaśnił powyższe pojęcia stwierdzając, że zastosowanie wobec podatnika wskazanej instytucji musi być traktowane jako jego przywilej, a nie jako prawo, gdyż powołany przepis ma charakter wyjątkowy. Organ wskazał, że zasadą jest uiszczanie podatków w sposób i w terminach przewidzianych przez prawo. Zdaniem organu poprzez powyższą zasadę przejawia się zasada równości podatników i sprawiedliwości podatkowej. Jedynie nadzwyczajne okoliczności mogą spowodować odstępstwo od tych zasad.
Organ odnosząc się do przedmiotowej sprawy zaznaczył, że zaległość podatkowa stanowiąca przedmiot postępowania powstała w związku ze zbyciem przez skarżącą w dniu [...]. prawa własności lokalu mieszkalnego położonego w miejscowości K. przy ul. [...], przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.
Organ wskazał, że skarżąca nie dopełniła obowiązku złożenia w ustawowym terminie oświadczenia, z którego wynikałoby, że zamierza skorzystać ze zwolnienia. Konsekwencją tego zaniechania stała się konieczność zapłaty należnego podatku.
Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, nie zasługuje na uwzględnienie twierdzenie skarżącej o braku wiedzy co do obowiązku odprowadzenia podatku. Powyższe stwierdzenie zdaniem organu nie znajduje potwierdzenia w aktach sprawy. Zgodnie z § 8 aktu notarialnego z dnia [...] notariusz pouczyła skarżącą o skutkach prawnych, w tym wynikających z ustawy o podatku dochodowym.
Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, że uprawnieniem, a zarazem obowiązkiem podatnika jest zapoznanie się z (mogącymi mieć do niego zastosowanie) obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Organ wskazał również, iż przypadku, gdy przy wykładni prawa podatkowego powstaną wątpliwości interpretacyjne podatnik może zwrócić się do organu podatkowego z zapytaniem o zakres uprawnień i obowiązków dotyczących jego sprawy, bowiem w przypadku naruszenia przepisów prawa tylko on ponosi odpowiedzialność względem tego organu. Tym samym błędne przekonanie podatnika co do braku obowiązku podatkowego, nie jest okolicznością uzasadniającą umorzenia zaległości podatkowej.