Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska Sędziowie: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski (spr.) Asesor sądowy Mirella Łent Protokolant Asystent sędziego Daniel Łuczon po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 lipca 2006r. sprawy ze skargi Rady Miejskiej w A. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w B. z dnia [...] 2006r. nr [...] w przedmiocie nieważności uchwały w sprawie pokrycia straty bilansowej oddala skargę
Rada Miejska w A. podjęła w dniu [...] 2005 r. uchwałę nr [...] w sprawie pokrycia przez Gminę Miejską - Miasto A. straty bilansowej za 2004 r., która powstała w Miejskim Centrum Kultury w A. Z przedmiotowej uchwały wynika, że Rada Miejska postanowiła przekazać z budżetu miasta na 2006 r. dla Miejskiego Centrum Kultury w A. na ten cel kwotę 65.542,70 zł. Kwota ta miała być przekazana w całości w pierwszym kwartale 2006 r.
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w B. uchwałą z dnia [...] 2006 r., nr [...] stwierdziło, że powyższa uchwała Rady Miejskiej w A. z dnia [...] 2005 r., nr [...] została podjęta z naruszeniem art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r., Nr 13, poz. 123 ze zm.) i orzekło o nieważności tej uchwały w całości. Organ wskazał, iż z przepisu tego wynika, że organizator nie odpowiada za zobowiązania instytucji kultury, chyba że znajduje się ona w likwidacji. Podniósł, iż Miejskie Centrum Kultury nie jest w trakcie likwidacji, a jako osoba prawna jest odrębnym w stosunku do gminy podmiotem prawa, z własnym majątkiem, środkami trwałymi, przychodami oraz kosztami, samodzielnie gospodarującym w ramach posiadanych środków. Podstawą gospodarki finansowej instytucji kultury jest plan działalności instytucji, zatwierdzony przez dyrektora z zachowaniem wysokości dotacji otrzymanej od organizatora na podstawie art. 28 ust. 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. O wysokości dotacji decyduje rozmiar prowadzonej działalności instytucji kultury oraz możliwości finansowe gminy, czyli organizatora. Powstałe w wyniku działalności straty bilansowe zgodnie art. 29 ust. 4 pkt 1 cyt. ustawy zmniejszają fundusz instytucji kultury. Jednocześnie zaznaczono, że w posiedzeniu Kolegium brał udział Przewodniczącego Rady Miejskiej w A. Krzysztof W. oraz radca prawny Cezary S.
Na rozstrzygnięcie Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej Rada Miejska w A. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę z dnia 6 marca 2006 r., uzupełnioną skargą z dnia 20 kwietnia 2006 r. Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej uchwały w całości, zarzucając jej naruszenie:
- art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.),
- art. 12, art. 14, art. 28 ust. 3 i art. 29 ust 4 pkt 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,
- art. 53 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 ze zm.),
- art. 10, art. 77 i art. 78 kpa.
W uzasadnieniu strona wskazała, iż w trakcie posiedzenia Kolegium postępowanie prowadzone jest w trybie nadzorczym, jednakże w odpowiednim zakresie winny być stosowane przepisy kodeksu postępowania administracyjnego.
W niniejszej sprawie pismem z dnia [...] 2006 r. wobec otrzymanej informacji z dnia [...] 2006 r. o postępowaniu w sprawie rozpatrzenia zgodności z prawem ww. uchwały, skarżąca wystąpiła do Regionalnej Izby Obrachunkowej w B. z wnioskiem o przedstawienie zarzutów, udostępnienie dowodów zgromadzonych w sprawie oraz dopuszczenie do udziału zainteresowanego, tj. Miejskiego Centrum Kultury w A. Wniosek ten jednak nie został uwzględniony, a jedynie pismem z dnia [...] 2006 r. skarżąca otrzymała lakoniczną odpowiedź o zasadach prowadzonego postępowania. Żądania oraz zarzuty w zakresie zasad czynnego udziału nie zostały także uwzględnione w toku posiedzenia. Zdaniem strony, w wyniku powyższego naruszona została zasada czynnego udziału w postępowaniu. Ponadto skarżąca pozbawiona została możliwości zgłaszania wniosków dowodowych, a stan faktyczny ustalony został z naruszeniem art. 77 i art. 78 kpa.