Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska Sędziowie: Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.) Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant Asystent sędziego Joanna Jaworska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 lutego 2012 r. sprawy ze skargi M. K. na czynność Starosty Ż. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty za kartę pojazdu. 1. Stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności 2. Określa, że zaskarżona czynność nie może być wykonana w całości 3. Zasądza od Starosty Ż. na rzecz M. K. kwotę [...]zł ([...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania
Wnioskiem z dnia [...]. M. K. wystąpił do Starosty Ż. o zwrot nadpłaty za wydanie 7 kart pojazdów o nr rejestracyjnych [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] w łącznej kwocie [...] zł. Uzasadniając wniosek strona powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006r., sygn. akt U 6/04 stwierdzający niekonstytucyjność przepisu § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310), na podstawie którego pobierana była opłata za wydanie karty pojazdu w wysokości 500 zł.
W odpowiedzi na złożony wniosek, organ pismem z dnia [...]. odmówił zwrotu nadpłaconej kwoty. Uzasadniając stanowisko stwierdził, że rejestracja pojazdów nastąpiła na podstawie art. 77 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.). Jednocześnie Starosta podkreślił, że w dacie zarejestrowania przedmiotowych pojazdów obowiązywał § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r., na podstawie którego pobierano opłatę za wydanie karty pojazdu w wysokości 500 zł. Organ wyjaśnił, że ww. rozporządzenie utraciło moc obowiązującą z dniem 15 kwietnia 2006 r., tj. z chwilą wejścia w życie rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia
28 marca 2006 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie karty pojazdu (Dz. U. z 2006 r. Nr 59, poz. 421), na mocy którego organ rejestrujący pobiera opłatę za wydanie karty pojazdu w wysokości 75 zł. W związku z powyższym, Starosta uznał, że nie ma możliwości zwrotu wnioskowanej kwoty.
Pismem z dnia [...] r. strona wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa. Skarżący ponownie powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04. Stwierdził, że sporny przepis § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. był niekonstytucyjny od samego początku jego obowiązywania. Strona podkreśliła, że zagadnienie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu jest traktowane przez orzecznictwo sądów administracyjnych jednolicie, jako naruszające prawo z uwagi na brak podstawy prawnej. Ponadto w ocenie skarżącego, konsekwencją uznania ww. przepisu za niekonstytucyjny w dacie jego stosowania przez organ jest stwierdzenie, że w świetle obowiązujących przepisów prawa strona miała obowiązek uiszczenia opłaty za wydanie karty pojazdu wyłącznie w wysokości uwzględniającej kryteria wynikające z art. 77 ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym.
Odpowiadając na złożone wezwanie, organ podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko. Stwierdził, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 17 stycznia 2006 r. określił termin utraty mocy spornego przepisu rozporządzenia na dzień 1 maja 2006 r. Organ wyjaśnił, że przepisy określające wysokość opłaty za kartę pojazdu w kwocie
75 zł weszły w życie dopiero z dniem 15 kwietnia 2006 r. W związku z powyższym, roszczenie o zwrot opłaty było nieuzasadnione.
Starosta podniósł, że skoro Trybunał Konstytucyjny, biorąc pod uwagę wszystkie chronione Konstytucją wartości, decyduje się o utrzymaniu w mocy przepisu sprzecznego z ustawą, to tak długo jak on obowiązuje żadnemu zachowaniu, do którego ten przepis się odnosi nie można przypisać cech bezprawności. Organ wskazał, że w sprawie odpowiedzialności za szkody powstałe przez wydanie ww. rozporządzenia wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 7 grudnia 2007 r. sygn. akt III CZP 125/07, a także w wyroku z dnia 20 kwietnia 2006 r. IV CSK 28/06, w którym stwierdził, że w razie odroczenia przez Trybunał Konstytucyjny mocy obowiązującej przepisu uznanego za niezgodny z Konstytucją, sąd powinien stosować wadliwą normę prawną przy podejmowaniu rozstrzygnięć, które zapadają po utracie mocy obowiązującego przepisu, do ocen zdarzeń, które nastąpiły przed tą datą. Starosta podkreślił, że za zasadnością ww. stanowiska opowiedział się również Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 16 maja 2007 r. sygn. akt III CZP 35/07 stwierdzając, że w przypadku odroczenia mocy obowiązującej przepisu uznanego za niekonstytucyjny pozostaje on w systemie prawnym, aż do upływu terminu określonego przez Trybunał Konstytucyjny.