Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Ewa Kruppik - Świetlicka (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Leszek Kleczkowski sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant: starszy sekretarz sądowy Małgorzata Antoniuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2018r. sprawy ze skargi R. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r. oddala skargę
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2017r. Wójt Gminy B. B. określił R. B. wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2013 r. w kwocie [...]zł. Organ opodatkował powierzchnie gruntu położonego na obszarze części lotniczych lotnisk użytku publicznego, niezajętego pod budynkami i budowlami stwierdzając, że art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U z 2014r., poz. 849 ze zm.), dalej: "u.p.o.l." w zakresie zwolnienia od podatku od nieruchomości wymienia tylko budynki, budowle i zajęte pod nie grunty, a nie wskazuje, jako zakresu zwolnienia, całej części lotniczej lotniska użytku publicznego lub całości gruntu na obszarze części lotniczej lotnisk użytku publicznego. Tym samym organ uznał, że brak jest podstaw do rozciągnięcia zakresu zwolnienia na przedmioty niewymienione w art. 7 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., gdyż takie zwolnienie nie wynika wprost z przepisów prawa.
W złożonym odwołaniu R. B. zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie:
1. art. 7 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. w zw. z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2014r., poz. 849 ze zm.), dalej: "P.b." poprzez błędna wykładnię i niewłaściwe uznanie, że lotnisko nie stanowi budowli w świetle ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i przyjęcie, że podatnik jest zobowiązany do zapłaty podatku od nieruchomości mimo wyłączenia części lotniskowych lotnisk cywilnych od podatku od nieruchomości;
2. art. 2, art. 7 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. nr 78, poz. 483 ze zm.), dalej: "Konstytucja" poprzez zastosowanie błędnej wykładni art. 7 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. w skutek czego ograniczono zakres zwolnienia podatkowego;
3. art. 133 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017r. poz. 201 ze zm.), dalej: "O.p." w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. b u.p.o.l., podczas gdy skarżący nie był strona umowy użyczenia udokumentowanej aktem notarialnym z dnia [...] kwietnia 2013r. (Rep. Nr [...]) ani aktem notarialnym z dnia [...] kwietnia 2013r. (Rep. Nr [...]);
4. art. 120 w zw. z art. 216 i art. 217 w zw. z art. 180 i art. 191 O.p. poprzez powoływanie się w rozstrzygnięciu na dokumenty, które nie zostały włączone do kat postępowania i wywodzenie z nich negatywnych wniosków dla skarżącego;
5. art. 194 § 1-3 O.p. w zw. z art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002r. Prawo lotnicze (Dz. U. z 2013r., poz. 1393 ze zm.), dalej: "P.l." oraz w zw. z art.. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1979r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2015r., poz. 520 ze zm.), dalej: "P.g.k." poprzez niewłaściwe zastosowanie, polegające na uznaniu, że dane zawarte w ewidencji gruntów były wystarczające do określenia podstawy opodatkowania, i decydujące dla faktu istnienia lotniska jest oznaczenie w ewidencji symbolem "Ti" oraz, ze organy podatkowe przy wymiarze podatku od nieruchomości są związane danymi znajdującymi się w ewidencji gruntów i nie mogą dokonywać samodzielnych ustaleń w tej mierze;