Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Teresa Liwacz Sędziowie: sędzia WSA Halina Adamczewska - Wasilewicz (spr.) sędzia WSA Izabela Najda - Ossowska Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marcin Frydrych po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 14 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi K. Z. na czynność Starosty S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu 1. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności, 2. określa, że zaskarżona czynność nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Starosty S. na rzecz K. Z. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wnioskiem z dnia 13 czerwca 2011r. K. Z. wystąpiła do Starosty S. o zwrot nadpłaty za wydanie karty pojazdu. Uzasadniając wniosek strona powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia
17 stycznia 2006r., sygn. akt U 6/04 (Dz. U. z 2006 r. Nr 15, poz. 119) stwierdzający niekonstytucyjność przepisu § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310), na podstawie którego pobierana była opłata za wydanie karty pojazdu w wysokości 500 zł.
W odpowiedzi na złożony wniosek, organ pismem z dnia 12 lipca 2011r. odmówił zwrotu kwoty 425 zł stanowiącej różnicę między pobraną opłatą w kwocie 500 zł, a opłatą w wysokości 75 zł jaka obowiązuje od 15 kwietnia 2006r. w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Uzasadniając stanowisko organ stwierdził, że rejestracja pojazdu nastąpiła na podstawie art. 73 i art. 77 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.). Jednocześnie Starosta stwierdził, że wysokość przedmiotowej opłaty nie wynika z zapisu art. 77 ust. 3 ustawy.
Organ podał, że w dacie zarejestrowania pojazdu o nr rej. [...], tj. dnia 12 grudnia 2003 r. przepis § 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu był prawem obowiązującym. Przepis ten utracił moc obowiązującą dopiero dnia 1 maja 2006r., co wynika z pkt
II wyroku z dnia 17 stycznia 2006 r. W konsekwencji wyrok nie objął okresu, w którym strona wniosła opłatę za kartę pojazdu. Organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 190 ust. 1 Konstytucji RP orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą.
W ocenie Starosty uiszczenie opłaty za wydanie karty pojazdu jest wykonaniem przez stronę obowiązku wynikającego z przepisów prawa powszechnie obowiązującego, o którym organ nie rozstrzyga w drodze decyzji administracyjnej. Nie zachodziło tu orzekanie i rozstrzyganie przez Starostę o samej opłacie i jej wysokości. Organ rejestrujący ograniczył się do czynności pobierania należności w wysokości wynikającej wprost z obowiązującego prawa. Starosta nie wydał w tym zakresie żadnego rozstrzygnięcia o charakterze władczym. W szczególności nie nastąpiło ustalenie wysokości opłaty za kartę pojazdu w decyzji o zarejestrowaniu pojazdu. Organ działał w sprawie wyłącznie w charakterze inkasenta.
W konsekwencji zdaniem organu, skoro działał on w granicach obowiązującego prawa, a wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie przesądza o obowiązku zwrotu zapłaconej należności, to Starosta może jedynie odmówić przedmiotowego zwrotu. Jednocześnie w ocenie organu brak jest podstawy prawnej do zwrotu części lub całości opłaty za kartę pojazdu, czy też swobodnego określenia jej wysokości.
Starosta podkreślił, że z Konstytucji RP wynika, iż organy administracji publicznej działają w granicach i na podstawie prawa, tak więc pobierając do 15 kwietnia 2006r. opłatę w wysokości 500 zł działał zgodnie z obowiązującym prawem i działa zgodnie z prawem pobierając od 16 kwietnia 2006r. opłatę za kartę pojazdu w kwocie 75 zł. Zdaniem organu, naruszyłby w sposób rażący prawo, gdyby określił opłatę za kartę pojazdu w innej wysokości, co nastąpiłoby w sytuacji dokonania zwrotu kwoty 425 zł.