Sprawa ze skargi na decyzję SKO w T. w przedmiocie opłaty targowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Pietrasik Sędziowie: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski (spr.) Asesor sądowy Urszula Wiśniewska Protokolant Asystent sędziego Daniel Łuczon po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 marca 2007 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] 2006 r. nr [...] w przedmiocie opłaty targowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. na rzecz K. S. kwotę 160 (sto sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia [...] 2006 r. Prezydent G. określił K. S. wysokość zobowiązania w opłacie targowej za okres od 01 do 30 kwietnia 2006 r. oraz od 02 do 31 maja 2006 r. w kwocie 350 zł. Organ I instancji wskazał, że strona prowadzi działalność handlową w wynajętym pomieszczeniu handlowym na targowisku miejskim w Grudziądzu i we wskazanych dniach uchyliła się od uiszczenia opłaty targowej z tego tytułu. Fakt ten stał się podstawą do określenia, zgodnie § 1 ust. 1 uchwały nr [...] Rady Miejskiej G. z dnia 01 grudnia 2004 r. w sprawie wysokości stawek opłaty targowej, wysokości zobowiązania w opłacie targowej. Jednocześnie organ stwierdził, że skarżąca nie będąc podatnikiem podatku od nieruchomości, nie podlega zwolnieniu od opłaty targowej.

Od decyzji organu I instancji strona złożyła odwołanie, w którym wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji. Wskazała, że posiada stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej, którym jest wynajmowany boks handlowy na targowisku w Grudziądzu i powołując się na poglądy wyrażone w doktrynie i orzecznictwie sądowym stwierdziła, że powinna płacić z tego tytułu podatek od nieruchomości, a nie opłatę targową.

Decyzją z dnia [...] 2006 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ wskazał, że nie ma podstaw do uznania, iż miejsce prowadzenia działalności handlowej nie znajduje się na targowisku, zwłaszcza, że § 1 ust. 1 uchwały nr [...] Rady Miejskiej G. z dnia [...] 2004 r. w sprawie zasad funkcjonowania targowisk i hal targowych w granicach administracyjnych Gminy - Miasto G. stanowi, że targowiska miejskie określa załącznik do uchwały, w której wskazano targowisko detaliczne położone przy ul. [...]. Przepisy przytoczonej uchwały stanowiąc prawo miejscowe są źródłami prawa powszechnie obowiązującego, które w zakresie swojego obowiązywania wiążą organy podatkowe właściwe w sprawie.

Organ podkreślił, że zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko, stąd uiszczanie czynszu umownego z tytułu najmu przedmiotowego boksu nie ma wpływu na obowiązek uiszczania opłaty targowej. Nie ma również podstaw do zwolnienia strony z obowiązku uiszczania opłaty targowej na podstawie art. 16 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zgodnie z którym zwalnia się od opłaty targowej podmioty, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach.

Organ wskazał, że podatnikiem podatku od nieruchomości obejmującym przedmioty opodatkowania położone na targowisku jest przedsiębiorca prowadzący targowisko, tj. Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Nieruchomościami sp. z o. o. w G., będące zgodnie z wyciągiem z rejestru gruntów właścicielem targowiska. W konsekwencji na stronie nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości.

Odnosząc się do przytoczonych przez skarżącą poglądów doktryny i orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczących definicji targowiska, organ stwierdził, że zostały one wyrażone w stanie prawnym, w którym obowiązywała inna definicja targowiska zawarta w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, stąd nie mogą być one wprost zastosowane do interpretacji obowiązujących przepisów prawa.

Strona 1/3