Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński, Sędziowie sędzia WSA Piotr Pietrasz (spr.), sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 01 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi J. B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zwrotu utraconego zarobku w pełnej wysokości z tytułu stawiennictwa na wezwanie w siedzibie organu podatkowego oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z [...] stycznia 2011 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z [...] listopada 2010 r. nr [...]w sprawie przyznania wynagrodzenia za utracony zarobek w wysokości 50,65 zł w związku z osobistym stawiennictwem Pana J. B. [...]października 2010 r. na wezwanie Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. w toku czynności sprawdzających.
U podstaw wydanego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia faktyczne.
Z akt sprawy wynika, że Skarżący pismem z [...] października 2010 r. został wezwany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. do złożenia korekty zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2006 w związku z niewykazaniem dochodów uzyskanych za granicą. Skarżący stawił się [...] października 2010 r. w siedzibie organu I instancji, gdzie do protokołu sporządzonego z czynności sprawdzających złożył wniosek o zwrot kwoty 86,20 zł wynikającej z utraconego zarobku wskutek stawiennictwa na wezwanie do urzędu skarbowego. Powyższe wezwanie zawierało pouczenie, iż czynności należy dokonać "osobiście za pośrednictwem poczty lub pełnomocnika w terminie siedmiu dni od daty doręczenia wezwania". Jednocześnie do organu I instancji przedłożył "oświadczenie w sprawie wysokości utraconego zarobku wskutek stawiennictwa do Urzędu Skarbowego" i zaświadczenie nr [...]z [...] sierpnia 2008 r. wydane przez Urząd Miejski w S. zaświadczające, iż figuruje jako podatnik podatku rolnego za grunty o pow. 21,1142 ha fizycznych w tym 9,6883 ha przeliczeniowych.
W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. postanowieniem nr [...] z [...] listopada 2010 r. przyznał Skarżącemu wynagrodzenie za utracony zarobek w wysokości 50,65 zł. Organ I instancji wyliczył wysokość utraconego przez stronę skarżącą zarobku dokonując przemnożenia kwoty dochodu z 1 ha przeliczeniowego określonej zgodnie z obwieszczeniem Prezesa GUS przez ilość hektarów przeliczeniowych użytków rolnych, a następnie dzieląc uzyskany wynik przez ilość dni w roku.
Nie godząc się z powyższym rozstrzygnięciem Skarżący złożył zażalenie, w którym wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia przez podwyższenie przyznanego zwrotu utraconego zarobku do żądanej kwoty, tj. 76,20 zł. W ocenie strony skarżącej błąd organu polega na podziale dochodu rocznego na 365 dni roboczych, zamiast na 265 dni roboczych, brak podwyższenia przyznanego zarobku o stratę z tytułu posiadania niedochodowych gruntów, wadliwego oparcia się na orzecznictwie sądów administracyjnych oraz nieuwzględnienia kryteriów dochodu w rolnictwie Głównego Urzędu Statystycznego. Skarżący stwierdził, że w Polsce jako ekwiwalent pełnego etatu przyjęto 2120 godzin pracy w roku, co stanowi 265 dni roboczych po 8 godzin dziennie. Zauważył ponadto, że zasady obliczania dni roboczych w miesiącu, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasady wypłaty tych świadczeń, mają uniwersalne zastosowanie.