Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski, Sędziowie sędzia NSA Mieczysław Markowski,, sędzia WSA Dariusz Zalewski (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi Z. J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej w sprawie określenia kwoty długu celnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. na rzecz skarżącego Z. J. kwotę 697 (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
I. Stan sprawy przedstawia się następująco:
1. Decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...], Naczelnik Urzędu Celnego w B. stwierdził powstanie z mocy prawa, na podstawie art. 204 ust. 1 lit. b Wspólnotowego Kodeksu Celnego, długu celnego oraz określił wysokość należności celnych w odniesieniu do samochodu osobowego marki F., motocykla Y. oraz przyczepy H., objętych procedurą dopuszczenia do obrotu w pozycjach 1-3 zgłoszenia celnego nr OGL [...] z dnia [...] maja 2011 r. z zastosowaniem zwolnienia z należności przywozowych w związku z naruszeniem warunku określonego w art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych.
2. Po rozpatrzeniu odwołania Z. J., Dyrektor Izby Celnej w B. decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.
3. Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Bk 138/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę od ww. decyzji.
4. Pismem z dnia [...] września 2016 r. Z. J., dalej również "Skarżący", wniósł o wznowienie postępowania w sprawie na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Skarżący wniósł również o uchylenie ww. decyzji Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] lutego 2013 r. oraz decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w B. z dnia [...] listopada 2012 r. Do żądania dołączył kopie dokumentów bankowych, mających świadczyć o tym, iż to w Polsce uzyskiwał dochody w postaci emerytury przekazywanej z USA, co według niego, świadczy o tym, iż przeniósł swoje miejsce zamieszkania do Polski.
Ponadto dołączył kserokopię odpisu wyroku Sądu Rejonowego w B. z dnia [...] maja 2016 r., uniewinniającego jego osobę od zarzutu niezachowania warunku, od którego uzależnione było zwolnienie od cła i podatków przedmiotowego towaru.
5. Dyrektor Izby Celnej w B. poinformował stronę, że do złożonego wniosku o uchylenie wskazanych w nim decyzji nie mają zastosowania przepisy art. 240 Ordynacji podatkowej, lecz odpowiednie przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. U. UE L z dnia 10 października 2013 r. nr 269, s. 1 - dalej w skrócie: "UKC").
Jednocześnie organ powiadomił, że podstawie art. 22 ust. 2 UKC wniosek został przyjęty i następnie, decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...], odmówił wnioskowanego przez Skarżącego uchylenia decyzji. Dyrektor Izby Celnej uznał, że dowody przedstawione przez stronę nie wystarczają do uznania, że ostateczna decyzja z dnia [...] marca 2013 r., utrzymująca w mocy decyzję z dnia [...] listopada 2012 r. nie jest zgodna z przepisami prawa celnego w rozumieniu art. 23 ust. 3 UKC.
6. Po rozpatrzeniu odwołania Skarżącego, Dyrektor Izby Celnej w B. decyzją dnia [...] lutego 2017 r. nr [...], utrzymał w mocy rozstrzygnięcie wydane w pierwszej instancji.
Dyrektor Izby Celnej wskazał, że zgodnie z art. 23 ust. 3 UKC, organ celny, który wydał daną decyzję, może w każdej chwili ją unieważnić, zmienić lub cofnąć, jeżeli nie jest ona zgodna z przepisami prawa celnego. Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia niezgodności z przepisami prawa celnego. Jednak, biorąc pod uwagę, iż przepis ten dotyczy trybu nadzwyczajnego wzruszania decyzji administracyjnych, należy zakładać, iż kryteria zastosowania tego przepisu są bardziej ostre, niż w przypadku trybu zwyczajnego, uregulowanego w art. 44 kod.