Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Sędziowie asesor WSA Piotr Pietrasz (spr.), sędzia WSA Sławomir Presnarowicz, Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 października 2007 r. sprawy ze skargi Starosty Powiatu B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2005 r. oddala skargę
Decyzją z dnia [...] stycznia 2007 r. Nr [...] Burmistrz C. określił S. P. reprezentowanemu przez Starostę Powiatu B. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2005 r. w kwocie 30226,00 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż pomimo ustawowego obowiązku do złożenia deklaracji i uiszczenia podatku od nieruchomości, podatnik nie zapłacił podatku za okres od miesiąca VIII - XII 2005 r., dlatego wszczęto z urzędu postępowanie podatkowe. W toku postępowania ustalono, iż na mocy aktu notarialnego z 28.07.2005 r. Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe A. w C. zrzekło się na rzecz S. P. Starosty B. prawa użytkowania wieczystego działek o łącznej powierzchni 510.904 m2, zabudowanych budynkami o łącznej powierzchni 16.672,34 m2. Fakt ten skutkował wygaśnięciem prawa użytkowania wieczystego, a nieruchomość stała się własnością Skarbu Państwa. Zatem podatnikiem w niniejszej sprawie jest Skarb Państwa, reprezentowany przez Starostę.
Od powyższej decyzji Starosta B. wniósł odwołanie wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania w sprawie. Skarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 3 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r.
o podatkach i opłatach lokalnych poprzez przypisanie Staroście podmiotowości prawno-podatkowej w zakresie nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa. Podkreślono, iż obciążyć podatkiem można wyłącznie podmiot jednoznacznie wymieniony w ustawie podatkowej, a z przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie wynika, że podatek od nieruchomości Skarbu Państwa musi uiszczać właściwy starosta.
Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] maja 2007 r. Nr [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ wskazał, iż w sprawie poza sporem pozostawał fakt, że przedmiotowe nieruchomości stanowią własność Skarbu Państwa i nie zostały oddane w omawianym okresie w posiadanie innym podmiotom ani też nie były użytkowane bezumownie. Zdaniem organu odwoławczego, Skarb Państwa swoje prawa właścicielskie wykonuje za pośrednictwem określonych podmiotów, którym na mocy odrębnych przepisów przyznano prawo do jego reprezentowania w określonych sprawach. Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami jego reprezentantem w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Zgodnie zaś z art. 23 ust. 1 tej ustawy starostowie gospodarują zasobem nieruchomości Skarbu Państwa, a przepis ten wymienia jedynie przykładowo ich czynności w tym zakresie. W tej sytuacji należy uznać, że skoro obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości obciąża Skarb Państwa, to jest on realizowany przez starostę jako jego reprezentanta w tym zakresie. Organ podkreślił, iż w sprawie podatnikiem jest Skarb Państwa a nie Starosta, ten ostatni jedynie reprezentuje Skarb Państwa w zakresie dotyczącym nieruchomości, w tym czynności z zakresu prawa podatkowego.
Na przedmiotową decyzję Starosta B. wywiódł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania prowadzonego wobec Starosty B. oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przypisanych. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisu art. 217 Konstytucji RP, art.7 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa i art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, poprzez przypisanie Staroście Powiatu B. podmiotowości podatkowej w zakresie podatku od nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa z tej przyczyny, że na gruncie ustawy z 21 sierpnia