Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. w przedmiocie określenia niezaewidencjonowanego przychodu za 2013 r. oraz określenie ryczałtu za 2013 r. od niezaewidencjonowanego przychodu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz, Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz,, sędzia WSA Dariusz Zalewski (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 listopada 2017 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie określenia niezaewidencjonowanego przychodu za 2013 r. oraz określenie ryczałtu za 2013 r. od niezaewidencjonowanego przychodu oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/6

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Decyzją z dnia 2 grudnia 2016 r , nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. określił E. K. (zwanej dalej: "Skarżącą") wartość niezaewidencjonowanego przychodu za 2013 r. w kwocie 86.559,00 zł jak również w oparciu o art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm., zwanej dalej: "u.z.p.d.o.f.") od niezaewidencjonowanego przychodu ryczałt w wysokości pięciokrotności stawki 3%, tj. w wysokości 12.984,00 zł. Podstawą tego rozstrzygnięcia było ustalenie, że Skarżąca w 2013 r. za pośrednictwem A. prowadziła sprzedaż pokrowców na telefony, używając przy tym kont o nickach: "[...]" (zarejestrowane [...] maja 2012 r.) oraz "[...]" (zarejestrowane [...] października 2012 r.). Organ stwierdził, że Skarżąca w 2013 r. osiągnęła przychód ze sprzedaży internetowej w wysokości 235.375,98 zł brutto.

2. W odwołaniu od powyższej decyzji podniesiono zarzut naruszenia art. 120 w zw. z art. 121, art. 122 i art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r. poz. 201, zwanej dalej: "o.p.) oraz art. 122, art. 187 § 1, art. 191 i art. 229 o.p. Ponadto pełnomocnik Skarżącej, na podstawie art. 229 o.p. złożył wniosek o uzupełnienie dowodów i materiałów w sprawie, poprzez przeprowadzenie wniosków dowodowych wskazanych w zastrzeżeniach i wyjaśnieniach do protokołu kontroli z dnia 15 lutego 2016 r. Wniósł również o przesłuchanie przez organ odwoławczy Skarżącej w charakterze strony oraz K. K. w charakterze świadka, na okoliczność nieprowadzenia przez Skarżącą działalności gospodarczej, a także na okoliczność korzystania przez K. K. z jej konta na portalu A. na zasadach użyczenia.

3. Po rozpatrzeniu odwołania, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] marca 2017 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy jest kompletny i spójny. Zawiera on wszystkie dowody potrzebne do stwierdzenia wysokości osiągniętego przez Skarżącą przychodu z działalności gospodarczej, polegającej na sprzedaży pokrowców na telefony, w tym protokoły przesłuchań świadków oraz kserokopie prowadzonych przez nich ewidencji.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. wskazał, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że zapłata za sprzedawane na A. towary przy użyciu kont "[...]" oraz "[...]" wpływała bezpośrednio na rachunek bankowy Skarżącej prowadzony przez I., za pośrednictwem systemu PayU lub była uiszczana przy odbiorze, przy czym ta ostatnia forma płatności, jak wynika z zeznań strony, miała miejsce bardzo rzadko.

Przesłuchana w charakterze strony w dniu [...] grudnia 2015 r. Skarżąca zeznała, że przedmiotem sprzedaży za pośrednictwem Internetu były jedynie pokrowce na telefony. Towar zakupiła w 2012 r. od R. K., który był importerem. W 2013 r. nic już nie kupowała, sprzedawała to co kupiła w 2012 r. Skarżąca nie była w stanie podać wysokości marży stosowanej przy sprzedaży. Cena zakupu każdego etui wynosiła ok. 50 groszy. Natomiast nie wskazała ceny sprzedaży. Zeznała także, że cała sprzedaż rejestrowana była przy użyciu kasy fiskalnej. Podała również, iż w marcu 2013 r. urodziła dziecko i urlop macierzyński rozpoczęła w dniu [...] marca 2013 r. Nie była więc w stanie prowadzić działalności. W 2013 r. nie korzystała z pomocy innych osób przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Ponadto Skarżąca zeznała, że nieodpłatnie udostępniała swoje konto "[...]" na portalu A. mężowi K. K., koleżance U. M. oraz bratu P. D. Każdy z użytkowników konta jako rachunek w usłudze PayU wskazywał swój rachunek bankowy i nie posiadał dostępu do rachunku bankowego strony.

Strona 1/6