Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz (spr.), sędzia WSA Andrzej Melezini, Protokolant, po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 sierpnia 2017 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi J. R. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania egzekucyjnego oddala skargę
Przedmiotem skargi jest postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] marca 2017 r. nr [...], utrzymujące w mocy postanowienie Dyrektora Oddziału ZUS w B. z dnia [...] lutego 2017 r. odmawiające zawieszenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułów wykonawczych o nr od [...] do majątku J. R.
Z akt wynika, że zobowiązany złożył wniosek o zawieszenie postępowania i odwołanie licytacji lokalu mieszkalnego z uwagi na trudną sytuację finansową i zdrowotną. Wskazał, że lokal będący przedmiotem licytacji zajmuje jego rodzina, w tym małoletnie dziecko.
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej uznał, że organ pierwszej instancji prawidłowo ustalił, że nie zaistniały przesłanki zawieszenia określone w art. 56 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599 ze zm.). Należności nie zostały dotychczas rozłożone na raty. Termin obowiązku nie został odroczony. Nie wydano też decyzji o umorzeniu zaległości. Sam fakt złożenia wniosku o zastosowanie ulgi w spłacie zobowiązań nie uprawnia do zastosowania art. 56 § 1 ww. ustawy. Dopiero pozytywna decyzja wierzyciela będzie skutkowała zawieszeniem postępowania egzekucyjnego.
W skardze złożonej do tut. Sądu Skarżący zarzucił naruszenie:
1. art. 56 § 1 pkt 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki zawieszenia postępowania egzekucyjnego, w sytuacji gdy dłużnik wniósł o umorzenie części należności oraz rozłożenie na raty pozostałej jej części, a rozpoznanie ww. wniosku nie zostało zakończone przed wyznaczonym terminem licytacji nieruchomości;
2. art. 33 pkt 8 ww. ustawy, poprzez pominięcie faktu, że zastosowany środek egzekucyjny jest zbyt uciążliwy, w sytuacji gdy przeprowadzenie egzekucji z lokalu mieszkalnego stanowi jedyną możliwość zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych rodziny;
3. art. 35 § 3 oraz art. 36 § 1 Kpa, poprzez pominięcie, że organ rozpoznając wniosek z dnia 20 grudnia 2016 r. bezpodstawnie dopuścił się rozpatrzenia sprawy z przekroczeniem miesięcznego terminu oraz nie wywiązał się z obowiązku poinformowania o niezałatwieniu sprawy w terminie wraz ze wskazaniem przyczyny zwłoki oraz określeniem nowego terminu załatwienia sprawy. Pismem z dnia [...] stycznia 2017 r. organ poinformował o terminie rozstrzygnięcia sprawy - [...] stycznia 2017 r., tymczasem postanowienie rozstrzygające sprawę zostało wydane dopiero [...] lutego 2017 r., natomiast kolejna informacja o przesunięciu terminu rozstrzygnięcia sprawy do [...] lutego 2017 r. została doręczona dopiero [...] lutego 2017 r., a więc już po terminie wyznaczonym na rozstrzygnięcie sprawy, jak również w dniu, w którym odbyła się licytacja nieruchomości zajętej w toku postępowania egzekucyjnego.
Wskazując na powyższe Skarżący wniósł o stwierdzenie wydania zaskarżonego postanowienia z naruszeniem prawa, w związku z istnieniem wady powodującej jego nieważność w świetle art. 156 § 1 Kpa, które to postanowienie wywołało nieodwracalne skutki prawne.