Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA (del.) Patrycja Joanna Suwaj, Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz, sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w H. na uchwałę Rady Miejskiej w K. z dnia [...] września 2011 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty targowej 1. stwierdza nieważność § 3 zaskarżonej uchwały, 2. stwierdza, że w zakresie, o którym mowa w pkt 1 sentencji wyroku zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
W dniu 19 września 2011 r. Rada Miejska w Kleszczelach podjęła uchwałę nr VIII/48/11 w sprawie ustalenia opłaty targowej (Dz. Urz. Woj. Podlaskiego z 2011 r. Nr 247, poz. 2920). W § 3 uchwały ustalono, że inkasentami opłaty targowej są pracownicy Urzędu na stanowiskach: 1) d/s księgowości budżetowej,
2) d/s podatków i opłat, 3) d/s wynagrodzeń, 4) d/s obsługi kasowej,
5) d/s kancelaryjnych i obsługi Rady, 6) d/s oświaty, 7) d/s ewidencji ludności i dowodów osobistych, 8) d/s rozwoju gminy i planowania przestrzennego,
9) d/s inwestycyjnych i nieruchomości, 10) d/s pożarnictwa, obrony cywilnej i zarządzania kryzysowego.
Prokurator Rejonowy w H. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na powyższą uchwałę Rady Miejskiej w K., żądając stwierdzenia jej niezgodności z prawem w części dotyczącej § 3 oraz zasądzenia od Rady Miejskiej w K. kosztów postępowania wg norm przepisanych.
Powyższej uchwale w zaskarżonej części Prokurator zarzucił:
1) istotne naruszenie prawa materialnego, tj. art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 (dalej: u.p.o.l.) poprzez błędną ich wykładnię polegającą na uznaniu, że zapis uchwały o wyznaczeniu na inkasenta pracowników Urzędu na stanowiskach: 1) d/s księgowości budżetowej, 2) d/s podatków i opłat,
3) d/s wynagrodzeń, 4) d/s obsługi kasowej, 5) d/s kancelaryjnych i obsługi Rady, 6) d/s oświaty, 7) d/s ewidencji ludności i dowodów osobistych, 8) d/s rozwoju gminy i planowania przestrzennego, 9) d/s inwestycyjnych i nieruchomości,
10) d/s pożarnictwa, obrony cywilnej i zarządzania kryzysowego bez wskazania konkretnej osoby nie narusza prawa, chociaż treść przepisu wskazuje na konieczność podania bezpośrednio w uchwale cech charakterystycznych indywidualizujących inkasentów, w sposób na tyle precyzyjny, aby nie budziło wątpliwości, na kogo ten obowiązek został nałożony,
2) istotne naruszenie prawa materialnego, tj. art. 19 ust. 1 i 2 u.p.o.l. w zw. z art. 18 ust. 2 pkt 8 w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym i art. 7 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, poprzez błędną wykładnię wyrażającą się w przekonaniu, iż zapis uchwały przewidujący jako inkasenta osobę fizyczną bez jej indywidualnego określenia i jednocześnie powierzenie wykonania uchwały Burmistrzowi odpowiada prawu, chociaż pozostaje z nim w sprzeczności, albowiem skutkuje przeniesieniem uprawnień do określenia inkasenta na inny podmiot, mimo przyznania przez ustawodawcę tej kompetencji wyłącznie organowi stanowiącemu gminy.
W odpowiedzi na skargę Rada Miejska w K. wnosząc o oddalenie tej skargi stwierdziła, że przepis art. 19 pkt 2 u.p.o.l. nie wskazuje bezpośrednio, w jaki sposób należy określić w uchwale inkasentów. Podniesiono, że w doktrynie wyrażane są poglądy o możliwości wskazania inkasentów poprzez wskazanie pełnionej funkcji. Zdaniem Rady, w skarżonej uchwale nastąpiło to w sposób precyzyjny, gdyż wymieniono stanowiska, które zajmują konkretne osoby zatrudnione w urzędzie. Urząd Miejski w K. zatrudnia niewielu pracowników, określone stanowisko zajmuje określona osoba a wykaz osób zajmujących odpowiednie stanowiska są zamieszczony jest na stronie internetowej. Ponadto przez cały okres obowiązywania skarżonej uchwały sporządzano harmonogramy poboru opłaty targowej przez pracowników Urzędu.