Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Jacek Pruszyński, sędzia WSA (del.) Patrycja Joanna Suwaj, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 marca 2014 r. sprawy ze skargi D. D. K., J. K., W. K. Spółka jawna w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłaty podwyższonej za wprowadzanie w II półroczu 2008 r. ścieków do wód lub do ziemi w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy opłatą wykazaną w deklaracji a opłatą należną oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] Marszałek Województwa P. określił "D." D. K., J. K., W. K. spółka jawna w B. G. opłatę podwyższoną za wprowadzanie w II półroczu 2008 r. ścieków do wód lub do gruntu w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy opłatą wykazaną w deklaracji (informacji o zakresie korzystania ze środowiska) a opłatą należną.
Organ ten ustalił, że w II półroczu 2008 r. Spółka władała instalacją emitującą ścieki do wód lub do gruntu, lecz nie posiadała stosownego pozwolenia wodnoprawnego na taką emisję ścieków. Z informacji o zakresie korzystania ze środowiska w II półroczu 2008 r. złożonej przez Spółkę [...] stycznia 2010 r. wynikało, że w badanym okresie rozliczeniowym strona władała powierzchnią 2914m2 terenów określonych jako "przemysłowe, składowe lub bazy transportowe". Stawka opłaty za wprowadzanie wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacyjne pochodzących z takich nawierzchni wynosiła 0,23zł/m2. Strona zadeklarowała opłatę w wysokości 335,11 zł, tj. połowę opłaty rocznej za emisję tego typu ścieków. Zdaniem organu I instancji należna opłata powinna być podwyższona o 200%, z uwagi na fakt, że strona nie posiadała pozwolenia na wprowadzanie takich ścieków do wód lub do ziemi. Obowiązek poniesienia opłaty podwyższonej wynikał z art. 292 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. nr 25, poz. 150 ze zm.) w zw. z art. 14 ustawy z dnia 18 maja 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 113, poz. 954).
Po rozpatrzeniu odwołania Spółki, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] utrzymało w mocy ww. rozstrzygnięcie.
Organ odwoławczy nie uznał poglądu Spółki jakoby przepisy prawa nie nakładały na nią obowiązku posiadania stosownego pozwolenia wodnoprawnego. Tego typu korzystanie ze środowiska jest bowiem szczególnym korzystaniem z wód i wymaga stosownego pozwolenia wodnoprawnego (art. 122 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 ustawy Prawo wodne). W deklaracji strona zakwalifikowała posiadany teren jako "przemysłowy, składowy lub baza transportowa" i takiej kwalifikacji powierzchni zanieczyszczonej nie negowała na etapie postępowania administracyjnego. Dopiero w odwołaniu domagała się przeprowadzenia dowodu na okoliczność posiadania terenu przemysłowego. Powołanie biegłego z zakresu budownictwa, który miałby ustalić, czy teren stacji paliw można uznać za teren "przemysłowy" uznano jednak za zbędne. W istocie bowiem strona nie neguje ustaleń faktycznych, lecz kwalifikację stanu faktycznego dokonaną przez organ I instancji. Taka kwalifikacja nie leży w gestii biegłego, lecz jest elementem procesu stosowania prawa dokonywanego przez organy administracji. Fakt władania terenem stacji paliw został należycie udowodniony.
Kolegium zwróciło uwagę, że kwalifikacji zgodnej z dokonaną przez organy dokonał biegły powołany przez Spółkę. W opracowanym w 2009 r. na zlecenie strony operacie wodnoprawnym biegły wskazał, że teren badanej posesji to stacja paliw, a operat jest podstawą do wystąpienia o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie wód opadowych z terenu tejże stacji. Spółka miała zatem świadomość konieczności uzyskania stosownego pozwolenia, skoro zleciła wykonanie operatu oraz złożyła w 2009 r. wniosek o wydanie zezwolenia. Pozwolenie to uzyskała na mocy decyzji Starosty Powiatowego w W. M. z dnia [...] sierpnia 2009 r. W decyzji tej Starosta zakwalifikował teren posiadanej stacji paliw jako zanieczyszczoną powierzchnię szczelną obiektów magazynowania i dystrybucji paliw. Jeżeli więc właściwy organ administracji uznał, że na stronie ciążył obowiązek uzyskania stosownego pozwolenia wodnoprawnego i pozwolenie to wydał, organy orzekające w niniejszej sprawie nie znalazły podstaw do negowania tego faktu.