Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz, Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.),, sędzia WSA Dariusz Zalewski, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 listopada 2017 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej notariusz A. S. jako płatnika podatku od czynności cywilnoprawnych oraz określenie wysokości należności z tytułu niepobranego podatku oddala skargę
A. S. (dalej: "Skarżąca") prowadząc Kancelarię Notarialną w B. sporządziła umowę przeniesienia własności nieruchomości w formie aktu notarialnego z dnia [...] marca 2016 r., Rep. A Nr [...], którą zawarto w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży z dnia [...] marca 2016 r. Na podstawie umowy przeniesienia własności G. S. nabyła za cenę 3.600.000,00 zł własność nieruchomości gruntowej o łącznej powierzchni 133,1672 ha. Tytułem podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 223, dalej: "u.p.c.c.") skarżąca notariusz pobrała od strony kupującej
- zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) od ceny sprzedaży nieużytków, gruntów zadrzewionych i zakrzewionych oraz lasów w łącznej kwocie 68.833,00 zł - kwotę 1.377,00 zł,
- zgodnie z art. 9 pkt 2 u.p.c.c. od ceny gruntów rolnych w kwocie 3.531.167,00 zł - kwotę 6.597,00 zł,
- zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 lit. b) u.p.c.c. - kwotę 19 zł (tytułem ustanowienia hipoteki).
W wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. stwierdził, że notariusz niezasadnie zastosowała zwolnienie z podatku, o którym mowa w art. 9 pkt 2 u.p.c.c. W decyzji z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] organ wskazał, że jednym z warunków zastosowania zwolnienia z tego przepisu jest przysługiwanie kupującemu niewykorzystanego limitu pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w Rozporządzeniu Komisji (UE) numer 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9 - dalej: "Rozporządzenie nr 1408/2013), w kwocie nie mniejszej niż wartość zwolnienia z tytułu sprzedaży gospodarstwa rolnego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Organ wskazał również, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. Rozporządzenia Komisji (UE) całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 15.000 EUR w okresie 3 lat podatkowych. Zdaniem organu w przypadku, gdy cała kwota podatku wyliczona od danej transakcji nie mieści się w kwocie limitu pomocy de minimis, to nie przysługuje zwolnienie z podatku na podstawie art. 9 pkt 2 u.p.c.c. Organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem notariusza, że płatnik powinien zwolnić czynność od podatku do wysokości niewykorzystanej pomocy de minimis, a w pozostałym zakresie, tj. od nadwyżki, powinien obliczyć i pobrać podatek. W konsekwencji organ stwierdził, że w przedmiotowej sprawie podatek od umowy sprzedaży winien zostać pobrany przez notariusza w kwocie 72.000,00 zł (2% z 3.600.000,00 zł), natomiast został pobrany i wpłacony w wysokości niższej od należnej, tj. w kwocie 7.974,00 zł. Organ nie stwierdził, by podatek nie został pobrany z winy podatnika, jednocześnie płatnik nie wykazał braku swojej winy w niepobraniu tego podatku.
Po rozpoznaniu odwołania Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] maja 2017 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji i wskazał, że treść art. 3 ust. 7 Rozporządzenia nr 1408/2013 wskazuje, że jeżeli udzielenie pomocy de minimis spowodowałoby przekroczenie ww. limitów określonych w rozporządzeniu Komisji, wówczas zakaz udzielenia pomocy de minimis dotyczyłby całej kwoty pomocy, a nie tylko nadwyżki ponad limit określony w ww. rozporządzeniu. Zdaniem organu, podobne wnioski należy wyciągnąć z treści art. 6 ust. 3 Rozporządzenia, który stanowi, że państwo członkowskie przyznaje nową pomoc de minimis zgodnie z niniejszym rozporządzeniem dopiero po upewnieniu się, że nie podniesie ona całkowitej pomocy de minimis przyznanej danemu przedsiębiorstwu do poziomu przekraczającego pułap określony w art. 3 ust. 2 i górny limit krajowy, o którym mowa w art. 3 ust. 3, oraz że wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu są przestrzegane.