Nie zgadzając się z powyższą decyzją, Skarżąca wywiodła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku zarzucając naruszenie art. 6 ust. 1 w zw. z art. 6j ust. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2016 r., poz. 250) poprzez błędną ich wykładnię polegającą na przyjęciu, że brak jest możliwości deklarowania w ramach jednej nieruchomości o charakterze mieszanym odpadów komunalnych w sposób selektywny i nieselektywny.
W uzasadnieniu skargi, Skarżąca wskazała, że celem zmian wprowadzonych ustawą z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 152, poz. 897 ze zm.) oraz zróżnicowania stawek opłat było ograniczenie ilości wytwarzanych odpadów oraz ich zagospodarowanie, poprzez selektywną zbiórkę odpadów komunalnych oraz zbiórkę i powtórne wykorzystanie surowców wtórnych. Jednym z mechanizmów wspierających ten cel jest selekcja odpadów komunalnych w miejscu ich powstania, a więc już w gospodarstwach domowych, do czego zachęcać mają preferencyjne stawki opłat.
W ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz aktach prawnych wydanych na jej podstawie brak jest zakazu wyliczania dla budynków wielolokalowych opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi z zastosowaniem różnych stawek opłaty. Brak jest także argumentu przemawiającego za istnieniem wymogu określenia opłaty w jednej stawce dla całego budynku wielolokalowego. Skon ustawa przewiduje możliwość różnicowania stawek opłat w zależności od tego, czy odpady komunalne są zbierane i odbierane w sposób selektywny, to nie można zrównywać mieszkańców, deklarujących i zbierających odpady w sposób selektywny z tymi, którzy czynią to w sposób nieselektywny. W przeciwnym wypadku regułą będzie wyłączenie mieszkańców segregujących odpady z możliwości korzystania z preferencyjnych stawek opłat, a tym samym pozbawienie zachęty do ich segregacji. Powyższe jest sprzeczne z celem określonym ustawą. Skarżąca wskazała na wyrok WSA w Olsztynie z 12 października 2016 r., I SA/Ol 553/16, dopuszczającego możliwość deklarowania i zbierania odpadów komunalnych w ramach jednej nieruchomości w sposób selektywny i nieselektywny.
Zdaniem Skarżącej, także pozostałe przepisy wskazane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz treść deklaracji D-M nie przesądzają konieczności wyboru jednego, wspólnego dla obu części nieruchomości, sposobu gromadzenia odpadów komunalnych.
W odpowiedzi na skargę, organ podtrzymując stanowisko w sprawie, wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Zasadniczy spór w sprawie dotyczył kwestii, czy w obowiązujące przepisy dopuszczają możliwość deklarowania różnych sposobów gromadzenia odpadów dla danej nieruchomości, w szczególności takiej, która składa się z lokali mieszkalnych i lokali użytkowych. Zdaniem organu zarówno ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach jak i uchwała Rady Miasta w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki opłaty za pojemnik o określonej pojemności, nie pozwalają na takie różnicowanie. Z kolei zdaniem skarżącej Wspólnoty brak jest zakazu wyliczania dla budynków wielolokalowych opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi z zastosowaniem różnych stawek opłaty, w szczególności gdy rozgraniczenie to ma charakter obiektywny, odnoszący się do lokali mieszkalnych i użytkowych.