Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek dochodowy od osób fizycznych, Transport, Koncesje
Tezy

Ponieważ zakupiona koncesja wydana przez Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej dla przewoźnika na wykonanie międzynarodowego transportu drogowego w zakresie przewozu towarów o wartości 40.000.000 zł stanowi prawo majątkowe, zatem koszt nabycia tego prawa należy uznać za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Uzasadnienie strona 1/2

Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę za bezzasadną, albowiem nie stwierdził, aby zaskarżona decyzja naruszała prawo.

Za prawidłowe i znajdujące oparcie w obowiązujących przepisach uznać należy stanowisko zajęte przez organy podatkowe w kwestii odpisów amortyzacyjnych samochodu /ciągnika siodłowego/.

Przepisy par. 3 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lutego 1990 r. w sprawie zasad ustalania wartości początkowej i ewidencjonowania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przez podatników podatku dochodowego nie obowiązanych do prowadzenia ksiąg handlowych /Dz.U. nr 18 poz. 106 ze zm./ określają obowiązek prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wymogi, jakie ewidencja ta powinna spełniać.

Przedłożona przez podatnika kserokopia "Tabeli amortyzacji za 1992 r." nie spełnia szeregu wymogów określonych w par. 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lutego 1990 r. Brak w niej daty nabycia środka trwałego, określenia co to jest za środek trwały, jak i sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego. Ponadto, wartość początkowa środka trwałego została ustalona w sposób niewłaściwy, gdyż została przyjęta w tej samej wysokości w roku 1992, jak i w roku 1991 oraz w roku 1993, a zatem bez uwzględnienia obowiązującej w tym przypadku aktualizacji wartości środka trwałego.

Zgodnie z treścią par. 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lutego 1990 r., jeżeli ewidencja ma służyć za podstawę ustalenia wysokości odpisów amortyzacyjnych przez okres dłuższy niż rok, powinna ona zawierać co do każdego środka trwałego zaktualizowaną wartość początkową na dzień 1 stycznia każdego następnego roku, zaktualizowaną wartość umorzenia oraz kwotę odpisu amortyzacyjnego za ten rok.

Skarżący nie dostosował się także do wymogu określonego w par. 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lutego 1990 r., który stanowi, iż częścią składową ewidencji są sporządzone przez podatnika objaśnienia wskazujące sposób ustalenia wartości początkowej, sposób jej aktualizacji, a w przypadku, o którym w par. 2 - sposób wyceny wartości początkowej. Uzupełnienia objaśnień dokonał dopiero w dniu 15.01.1995 r.

Braki w ewidencji środków trwałych uzupełnione w okresie późniejszym, jak również składane "wyjaśnienia" nie pozwalają ustalić podstawy i wysokości odpisów amortyzacyjnych w 1992 r.

Przepis par. 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych stanowi, że odpisy amortyzacyjne od ujawnionych środków trwałych nie objętych ewidencją oraz korekty odpisów amortyzacyjnych dokonanych w nieprawidłowej wysokości mogą nastąpić wyłącznie za rok obrotowy poprzedzający rok, w którym wypadki te ujawniono.

Należy zauważyć, że skarżący przyjmując jako wartość początkową kwotę 200.000.000 zł, która według nich odpowiadała wartości rynkowej samochodu, pominęli zasady wyrażone w par. 1 ust. 1 i 2 oraz w par. 2 rozporządzenia z dnia 28 lutego 1990 r., gdzie przewiduje się, że wartością początkową środka trwałego jest cena jego nabycia lub koszt wytworzenia, natomiast wycena może być dokonana przez podatnika na podstawie cen przedmiotu tego samego rodzaju, jeżeli nie jest możliwe ustalenie wartości początkowej w sposób określony w par. 1 ust. 1-3 lub gdy środek trwały został poddany w czasie użytkowania modernizacji.

Strona 1/2