Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Pellowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 1 marca 2016 r. sprawy ze skargi B. G. na uchwałę Związku Gminy W. w Starogardzie [...] z dnia 26 marca 2015 r., nr [...] w przedmiocie ryczałtowej stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oddala skargę.
Skarżąca B.G. wezwała na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594) Związek Gmin do usunięcia naruszenia prawa poprzez uchylenie uchwały nr "A" Zgromadzenia Związku Gmin z dnia 26 marca 2015 r. w sprawie ryczałtowej stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi za rok od domku letniskowego lub innej nieruchomości wykorzystywanej jedynie przez część roku na cele rekreacyjno-wypoczynkowe oraz uchylenia uchwały Nr "B" Zgromadzenia Związku Gmin z dnia 26 marca 2015 r. zmieniającej uchwałą w sprawie wzoru deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.
Zgromadzenie Związku Gmin uchwałą nr "C" w sprawie wezwania do usunięcia naruszenia prawa uznało, że podjęte wyżej określone uchwały nie naruszają prawa, zatem wezwanie skarżącej do usunięcia naruszenia prawa jest niezasadne.
Po otrzymaniu przez skarżącą odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżąca złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę za pośrednictwem Związku Gmin na uchwałę nr "A" r.
Skarga została oparta na zarzutach:
- naruszenia prawa materialnego, tj. art. 6j ust. 3 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. 2013 poz. 1399);
- naruszenia art. 2 i 32 Konstytucji RP.
W uzasadnieniu skargi wskazano, iż Zgromadzenie Związku Gmin ustalając ryczałtową stawkę w wysokości 260 zł za rok, jeżeli odpady są zbierane i odbierane w sposób selektywny oraz w wysokości 600 zł za rok, jeżeli odpady nie są zbierane i odbierane w sposób selektywny, naruszyło przepis art. 6j ust. 3c ustawy z 13 września 1996 r., ponieważ nie udowodniło, iż kwoty te powstały z iloczynu średniej ilości odpadów powstających na nieruchomościach, na których znajdują się domki letniskowe lub innych nieruchomościach wykorzystywanych na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, wykorzystywanych jedynie przez część roku, wyrażonej w liczbie pojemników oraz stawki za pojemnik o określonej pojemności. Wskazano, że nie jest możliwe, aby średnia odpadów z nieruchomości wykorzystywanych jedynie przez część roku była równa lub wyższa od ilości odpadów powstałych na nieruchomościach, na których mieszkańcy zamieszkują cały rok. Strona dostrzegła w tym naruszenie konstytucyjnej zasady sprawiedliwości społecznej i zasady równości, o których mowa w Konstytucji RP.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 3 § 1 i § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, a kontrola ta obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej. Stosownie zaś do treści art. 53 § 1 i 2 tej ustawy skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, a w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.