Zaliczenie wpłaty na poczet zaległości podatkowej nie stanowi czynności materialne technicznej, lecz jest rozstrzygnięciem organu podatkowego według przepisów rozdziału 5 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, czemu wyraz organ ten daje w postanowieniu wymagającym uzasadnienia faktycznego i prawnego /art. 217 w związku z art. 219 Ordynacji podatkowej/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Bożenny G. i Krystiana G. na postanowienie Izby Skarbowej w G. z dnia 27 września 2000 r. (...) w przedmiocie zaliczenia wpłaty na poczet zaległości podatkowej - uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienia Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. z dnia 27 lipca 2000 r. (...); (...).
Pierwszy Urząd Skarbowy w G. postanowieniami z dnia 27 lipca 2000 r. - wydanymi na podstawie art. 273 par. 1 pkt 2 w związku z art. 55 par. 2, art. 62, art. 75 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ - wpłatę z dnia 23 czerwca 2000 r. dokonaną za pośrednictwem polecenia księgowania w kwocie 13.716,-zł:
- w sprawie (...) zaliczono w podatku od towarów i usług na poczet należności głównej za kwiecień 1999 r. w kwocie 2.694,- zł i odsetek za zwłokę w kwocie 1.122,30 zł oraz stwierdzono, że do należności głównej brakowało 0,00 zł;
- w sprawie (...) zaliczono na należność główną za czerwiec 1999 r. w kwocie 1.689,- zł i odsetki za zwłokę w kwocie 606,10 zł /do należności głównej brakowało 0,00 zł/;
- w sprawie (...) zaliczono na należność główną za maj 1999 r. kwotę 5.480,- zł i odsetki za zwlokę w kwocie 2.124,60 zł /do należności głównej brakowało 3.853,- zł/.
Wymienione postanowienia sporządzone zostały w formie formularza i nie zawierały uzasadnienia, zaś jako adresata wymieniały Bożennę G.
W odrębnych zażaleniach z dnia 14 sierpnia 2000 r. Bożenna G. i Krystian G. zarzucili wydanym postanowieniom naruszenie przepisu art. 217 par. 2 Ordynacji podatkowej, gdyż nie zawierały uzasadnienia faktycznego i prawnego, czym pozbawiono żalących się możliwości merytorycznej dyskusji oraz naruszenie art. 55 par. 2 Ordynacji podatkowej poprzez nie przedstawienie sposobu rozliczenia dokonanej wpłaty, którą dokonano w innej formie niż przytaczał organ podatkowy, bo poleceniem przelewu.
Izba Skarbowa w G. postanowieniem z dnia 27 września 2000 r. (...) nie uwzględniła zażaleń i zaskarżone postanowienia utrzymała w mocy.
W części wstępnej uzasadnienia drugoinstancyjnego podano zasady rządzące zaliczeniem wpłaty na poczet zaległości podatkowej oraz sposoby naliczenia odsetek za zwłokę wynikające z przepisów art. 55 i art. 53 par. 1 Ordynacji podatkowej.
Natomiast podniesione przez żalących się zarzuty organ odwoławczy uznał za bezzasadne. Brak uzasadnienia faktycznego zaskarżonych postanowień wytłumaczono w ten sposób, że skoro podatnicy świadomi byli istnienia zaległości podatkowej, to fakt ten przesądzał również o wymagalności odsetek za zwłokę, a organ podatkowy nie mógł odstąpić od ich naliczania i pobrania.
Zarzut braku uzasadnienia prawnego uznano za nietrafny, gdyż zaskarżone postanowienia organ podatkowy wydał w oparciu o stosowne przepisy prawa podatkowego, które zostały powołane w sentencji rozstrzygnięć.
W skardze z dnia 3 stycznia 2001 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego Bożenna G. i Krystian G. wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia i postanowień pierwszoinstancyjnych podtrzymali zarzuty podniesione w zażaleniach i stwierdzili, że organ drugoinstancyjny nie odniósł się rzetelnie do podniesionych zarzutów ograniczając się do sformułowania, że podatki należy płacić.
W odpowiedzi na skargę z dnia 28 lutego 2001 r. wnoszono o jej oddalenie, wyrażając przy tym pogląd, że zarachowanie wpłaty na poczet zaległości podatkowej jest czynnością materialno-techniczną.