Egzekucja administracyjna znajduje w tych wypadkach uzasadnienie w zrównaniu tych należności z zobowiązaniami podatkowymi oraz w ich decyzyjnym ustalaniu /art. 94, art. 99 ust. 2 Prawa wodnego/.
Należy zauważyć, że w świetle orzecznictwa NSA /por. wyrok NSA z dnia 5 marca 1997 r. I SA/Łd 336/96 i I SAŁd 600/96/ i Sądu Najwyższego /por. wyrok II CR 343/90 - OSP 1992 z. 10 poz. 215/ egzekucja administracyjna nie jest dopuszczalna również w sprawie składek należnych od członków spółki wodnej, bowiem mają one charakter cywilnoprawny. Pogląd ten zyskał aprobatę doktryny /por. glosa R. Hausera do wyroku NSA - OSP 1997 z. 11 poz. 204 str. 543/.
Z powyższego wynika, iż z użytego w art. 137 Prawa wodnego określenia "daniny publiczne" dla należności m.in. z tytułu wykonania zbiorczych urządzeń kanalizacyjnych wsi nie można wyprowadzić wniosku, że podlegają one przymusowemu ściągnięciu w drodze egzekucji administracyjnej. Dopuszczalność tej egzekucji musi wynikać z ustawy o postępowaniu egzekucyjnym lub z przepisu szczególnego.
Jak wyżej wyjaśniono egzekucję tę przewidziano wówczas, gdy należność z tytułu wykonania urządzeń zbiorowego zaopatrzenia wsi w wodę oraz zbiorczych urządzeń kanalizacyjnych wsi przypada państwu /par. 1 pkt 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1989 r./, a nie innym podmiotom.
Konkluzja ta prowadzi do wniosku, że w zaskarżonym postanowieniu oraz w postanowieniu organu egzekucyjnego bezpodstawnie nie uwzględniono zarzutu Gminy K. w sprawie niedopuszczalności egzekucji administracyjnej wszczętej na podstawie tytułu wykonawczego, który nie określał podstawy prawnej podlegającego egzekucji obowiązku oraz nie powoływał w sposób wymagany podstawy prowadzenia egzekucji administracyjnej.
Z tej przyczyny Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3, art. 29 oraz art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA /Dz.U. nr 74 poz. 368/ orzekł jak w sentencji.