Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Wojtynowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Protokolant Starszy Sekretarz sądowy Agnieszka Rupińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 października 2016 r. sprawy ze skargi M.S. na decyzję Dyrektora Pomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w G. z dnia 4 marca 2016 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej i odmowy przyznania płatności rolnośrodowiskowej na rok 2014 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Dyrektora Pomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w G.na rzecz strony skarżącej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 3 kwietnia 2014 r. M. S. wystąpił z wnioskiem o przyznanie płatności rolnośrodowiskowej na rok 2014. W załączonej deklaracji pakietów rolnośrodowiskowych w ramach PROW 2007-2013 na rok 2014 strona zadeklarowała działki rolne A i B o łącznej powierzchni 7,84 ha do wariantu 4.1. Ochrona siedlisk lęgowych ptaków.
Decyzją z dnia 7 października 2014 r. Kierownik Biura Powiatowego ARiMR przyznał stronie płatność do wariantu 4.1. Ochrona siedlisk lęgowych ptaków w wysokości 9.408 zł.
W dniu 30 października 2014 r. w gospodarstwie strony przeprowadzono kontrolę na miejscu w zakresie wzajemnej zgodności, w wyniku której stwierdzono uchybienie N.04.1. na działkach rolnych A, B i G.
W związku z powyższym organ wznowił postępowanie i decyzją z dnia 12 grudnia 2015 r. uchylił dotychczasową decyzję i odmówił stronie przyznania płatności rolnośrodowiskowej za rok 2014, wskazując w uzasadnieniu, że płatności odmówiono z uwagi na brak wypasu na działkach zgłoszonych do płatności rolnośrodowiskowej w wariancie 4.1 - Ochrona siedlisk lęgowych ptaków, z pastwiskowym sposobem użytkowania działek, uznając przy tym wyjaśnienia strony i oświadczenia wskazanych przez nią osób za sprzeczne z wynikami kontroli na miejscu, wyraźnie wskazującymi na brak wypasu na zadeklarowanych działkach rolnych. Powyższe znajduje potwierdzenie w sporządzonej w dniu kontroli dokumentacji fotograficznej, przy czym szkice działek pokazują, że dokumentacja fotograficzna obejmuje całe działki, nie tylko obrzeża. Także w piśmie z dnia 29 grudnia 2014 r. Biura Kontroli na Miejscu po ponownej analizie dokumentacji stwierdzono, że działki są zachwaszczone, zakrzaczone i nie stwierdzono na nich śladów wypasu koni. W rezultacie organ stwierdził, że na działkach rolnych A i B nie była prowadzona działalność polegająca na wypasie koni, a oświadczenia Pana M. W. i Z. Ż. organ uznał za niewiarygodne.
W odwołaniu od decyzji skarżący wyjaśnił, że przystępując do programu był zobowiązany do wypasu zwierząt przez 5 lat i nagle w dniu kontroli czyli 30 października 2014 r. okazało się, że zaprzestał wypasu, świadomie narażając się na konsekwencje. Strona zgodziła się, że wykoszenie niedojadów miało miejsce po wymaganym terminie, jednak oświadczyła, że nie może zrozumieć, dlaczego kontrolująca osoba nie potrafiła stwierdzić wypasu, skoro przy dokładnym sprawdzeniu użytków wyraźnie było widać pozostawione przez konie odchody, co strona stwierdziła podczas lustracji w styczniu 2015 roku (na potwierdzenie czego strona przedstawiła dokumentację fotograficzną).
Decyzją z dnia 4 marca 2016 r. Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy w pierwszej kolejności wyjaśnił, że w sprawie zaistniały przesłanki do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. Z analizy akt sprawy wynika bowiem, że pojawiły się okoliczności potwierdzone w postaci raportu z kontroli na miejscu w trakcie której stwierdzono uchybienia dla sprawy przyznania płatności na rok 2014, co stanowi przesłankę do wznowienia postępowania.