Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Zalewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 listopada 2009 r. sprawy ze skargi J.T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 6 lipca 2009 r. sygn. akt [...] w przedmiocie podatku rolnego i leśnego na 2009 r. oddala skargę.
Decyzją z dnia 9 lutego 2009 r. Wójt Gminy ustalił J. i D.T. łączne zobowiązanie pieniężne w sprawie wymiaru podatku rolnego i leśnego na 2009 r. w wysokości [...] zł - podatek rolny w kwocie [...] zł oraz podatek leśny w kwocie [...] zł.
W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji J.T. odwołał się w szczególności od kwoty podatku leśnego, prosząc o prawidłowe obliczenie podatku.
Odwołujący podał, że o wieku drzewostanu informował przed laty, a dodatkowo informował w tej sprawie w roku poprzednim.
Rozpatrując sprawę, w związku z wniesionym odwołaniem, Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 6 lipca 2009 r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu wskazano, że w sytuacji, która w sprawie miała miejsce, skarżący posiada teren leśny zadrzewiony m. in. brzozą o powierzchni 0,66 ha w wieku 55 lat oraz teren leśny o powierzchni 1,25 ha zalesiony brzozą w wieku 100 lat.
Skoro dane te wynikały z uproszczonego planu urządzenia lasu, były one wiążące dla wymiaru podatku leśnego.
Skarżący J.T. na powyższą decyzję wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Z jej treści można wnioskować, iż kwestionuje ocenę wieku drzewostanu, która zadecydowała o zastosowaniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku leśnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo O ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje kontrolę administracji publicznej przez badanie zgodności zaskarżonych decyzji z prawem. W wyniku takiej kontroli decyzja może zostać uchylona w razie stwierdzenia, że naruszono przepisy prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub doszło do takiego naruszenia przepisów prawa procesowego, które mogłoby w istotny sposób wpłynąć na wynik sprawy, ewentualnie w razie wystąpienia okoliczności mogących być podstawą wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a), b) i c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270; dalej jako "P.p.s.a.").
Z przepisu art. 134 § 1 ustawy p.p.s.a. wynika, że Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą skargi. Jego wykładnia wskazuje, że Sąd ma prawo ale i obowiązek dokonania oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego, nawet wówczas gdy dany zarzut nie został w skardze podniesiony. Z drugiej jednak strony granicą praw i obowiązków Sądu wyznaczoną w art. 134 § 1 p.p.s.a. jest wkraczania w sprawę nową. Granice te zaś wyznaczone są dwoma aspektami mianowicie: legalnością działań organu podatkowego oraz całokształtem aspektów prawnych tego stosunku prawnego, który był objęty treścią zaskarżonego rozstrzygnięcia. Powyższe oznacza, że Sąd naruszyłby ten przepis jedynie wówczas, gdyby przekroczył określone wyżej granice danej sprawy albo gdyby ograniczył się w ocenie legalności do tylko zarzutów i wniosków skargi.