Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Rischka po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 27 sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty dotacji podlegającej zwrotowi do budżetu powiatu postanawia: zasądzić od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej kwotę 13.862,- zł (trzynaście tysięcy osiemset sześćdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Postanowieniem z dnia 7 lutego 2018 r. sygn. akt II GZ 925/17 Naczelny Sąd Administracyjny, w wyniku rozpoznania zażalenia A Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. - dalej jako "Skarżąca" na postanowienie w zakresie zwrotu kosztów postępowania sądowego zawarte w punkcie 3. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 września 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 950/17 w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 27 sierpnia 2014 r. w przedmiocie określenia kwoty dotacji podlegającej zwrotowi do budżetu powiatu, uchylił zaskarżone postanowienie zawarte w punkcie 3. powołanego wyroku i w tym zakresie przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu NSA wyjaśnił, że w rozpoznawanej sprawie postępowanie sądowoadministracyjne zostało wszczęte skargą wniesioną w dniu 30 września 2014 r. W momencie wydania przez WSA w Gdańsku w dniu 20 stycznia 2015 r. (sygn. akt I SA/Gd 1272/14) wyroku oddalającego skargę nastąpiło zakończenie postępowania w tej instancji. Wskutek wniesienia od tego wyroku skargi kasacyjnej zostało zainicjowane postępowanie drugoinstancyjne, które trwało w chwili wejścia w życie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm. - dalej jako "rozporządzenie z 2015 r.") (tj. w dniu 1 stycznia 2016 r.) oraz w chwili wejścia w życie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1668 - dalej jako "rozporządzenie z 2016 r.") zmieniającego rozporządzenie z 2015 r. (tj. w dniu 27 października 2016 r.). Postępowanie w tej instancji zakończyło się w dniu 19 stycznia 2017 r., kiedy NSA wydał wyrok (sygn. akt II GSK 1448/15), którym uchylił wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 stycznia 2015 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania temu Sądowi.
Oznacza to, że w dniu 19 stycznia 2017 r. doszło w tej sprawie do zakończenia postępowania w danej instancji w rozumieniu § 21 rozporządzenia z 2015 r. oraz § 2 rozporządzenia z 2016 r., tj. przed NSA. Zatem po tym dniu w sprawie winno mieć zastosowanie rozporządzenie z 2015 r. w brzemieniu obowiązującym po wejściu w życie rozporządzenia z 2016 r. i na podstawie przepisów znowelizowanego rozporządzenia z 2015 r. Sąd pierwszej instancji powinien policzyć koszty zastępstwa procesowego w ponownie prowadzonym postępowaniu, czego jak wynika z treści zaskarżonego postanowienia zawartego w pkt 3 wskazanego wyroku - nie uczynił.
NSA wyjaśnił również, że w rozpoznawanej przez Sąd pierwszej instancji sprawie skarga Skarżącej została uwzględniona częściowo, jednak z uzasadnienia wyroku z dnia 20 września 2017 r. nie wynika, aby Sąd pierwszej instancji odstąpił od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania w części. Ponadto w rozpoznawanej przez Sąd pierwszej instancji sprawie, przedmiotem zaskarżenia była należność pieniężna (306.172,- zł), od której Skarżąca uiściła wpis stosunkowy w wysokości 3.062,- zł. Zgodnie zaś z treścią § 14 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia z 2015 r. w sprawie, której przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna - stawkę oblicza się na podstawie § 2. Skoro zatem wartość przedmiotu sprawy przekraczała 200.000,- zł, to wysokość kosztów zastępstwa procesowego winna być określona na podstawie art. § 14 ust. 1 pkt 1 lit. a w zw. z § 2 pkt 7 rozporządzenia z 2015 r.