Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Sędziowie WSA Paweł Kornacki (spr.), Bożena Pindel, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi S. N.J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2011 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) orzeka, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. na rzecz strony skarżącej kwotę 721 (siedemset dwadzieścia jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
1. Pełnomocnik S. N. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. (dalej: Kolegium) z dnia [...] r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta C. (dalej: Prezydent Miasta) z dnia [...] r., nr [...] w sprawie określenia zobowiązania w podatku od środków transportowych za 2011 r.
2. Zaskarżona decyzja została wydana na gruncie następującego stanu sprawy.
2.1. Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] r. określił wobec skarżącej podatek od środków transportowych za 2011 r. w wysokości [...] zł. W uzasadnieniu wskazał, że podatniczka była we wskazanym okresie właścicielem samochodu ciężarowego marki VOLVO, nr rej. [...], o dopuszczalnej masie całkowitej 26.500 kg, jak również, że w stosownym terminie podatniczka nie złożyła deklaracji podatkowej.
2.2. W odwołaniu pełnomocnik skarżącej wniósł o uchylenie powyższej decyzji, zarzucając naruszenie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 849 ze zm. - dalej: u.p.o.l.) poprzez opodatkowanie pojazdu specjalnego.
W związku z tym wniósł:
- o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego celem ustalenia, że przedmiotowy pojazd był pojazdem specjalnym w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.
- o zwrócenie się do nabywcy pojazdu (podatniczka sprzedała go w dniu 1 grudnia 2012 r.) o nadesłanie kserokopii kart pojazdu oraz świadectwa homologacji, celem ustalenia, że przedmiotowy pojazd był pojazdem specjalnym.
W uzasadnieniu odwołania wskazano, że pojazd był pojazdem specjalnym ponieważ został wyposażony w hydroburtę, był używany jedynie na budowach i tylko i wyłącznie do transportu "od koparki do wysypu". Do odwołania dołączono także fotografię pojazdu oraz tłumaczenie z języka francuskiego "Świadectwa dopuszczenia do ruchu drogowego", jak również wyciąg z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i kopię decyzji stwierdzającej wygaśnięcie licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy - udzielonej skarżącej.
2.3. Kolegium decyzją z dnia [...] r. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta.
W uzasadnieniu powołało się na regulacje art. 8 ust. 1 pkt 2, art. 9 ust. 1 i 4, art. 11 ust. 1, 2 i 3 u.p.o.l., a także art. 21 § 1 o.p. Stwierdziło, że zasadnicze znaczenie dla sprawy ma art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. stosownie do którego zwolnione od podatku od środków transportowych są pojazdy specjalne oraz art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm. - dalej: u.r.d.) zgodnie z którym, przez pojazd specjalny rozumie się pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.
W dalszej kolejności, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych organ odwoławczy stwierdził, że istotną cechą tego typu pojazdu jest jego przeznaczenie. Będą to zatem takie pojazdy, w których ze względu na to, że przeznaczone są do wykonywania specjalnej funkcji, konieczne staje się dostosowanie nadwozia lub posiadanie specjalnego wyposażenia. Do pojazdów specjalnych należy więc zaliczyć pojazdy konstrukcyjnie przystosowane do wykonywania czynności na drodze lub zimowego utrzymania dróg (polewaczki, piaskarki, pługi odśnieżne), stanowiące ruchome urządzenia (dźwigi, żurawie, agregaty prądotwórcze, koparki, koparko-spycharki, ładowarki) lub służące do prowadzenia określonej działalności (kina ruchome, ambulanse radiologiczne, laboratoria techniczne, warsztaty naprawcze). Nie są natomiast pojazdami specjalnymi pojazdy samochodowe przeznaczone do przewozu określonego rodzaju ładunków, np. cementu (cementowozy), benzyny (cysterny), śmieci (śmieciarki) czy nieczystości (pojazdy asenizacyjne). Celem wskazanych pojazdów jest przewóz konkretnych ładunków (cementu, paliwa, śmieci), dlatego też nie można przyjąć, iż przeznaczone są do wykonywania specjalnej funkcji. Ich funkcją jest transport ściśle określonych towarów. W związku z powyższym wszelkie zmiany konstrukcyjne takich pojazdów nie mają wpływu na uznanie ich za pojazdy specjalne.