Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak, Sędziowie WSA Dorota Kozłowska (spr.), Bożena Pindel, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 7 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis oddala skargę.
Dyrektor Izby Skarbowej w K. (dalej: organ odwoławczy) postanowieniem z dnia [...] nr [...], na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 239 oraz art. 306a w zw. z art. 306k ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm., dalej: O.p.), art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 z późń. zm., dalej: ustawa o rehabilitacji), § 9 ust. 1, § 2 ust. 1 pkt 1 i § 4a rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1300 z późń. zm., obecnie t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1023, dalej: rozporządzenie), a także w oparciu o uprawnienia określone w art. 5 ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 578), po rozpatrzeniu zażalenia A Sp. z o.o. (dalej: Spółka, strona, skarżąca) utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. (dalej: organ pierwszej instancji) z dnia [...], nr [...], mocą którego odmówiono wydania zaświadczenia o udzieleniu pomocy de minimis w dniu [...] 2015 r. o wartości [...] zł.
Przedmiotowe postanowienie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
W dniu 13 lutego 2015 r. do organu pierwszej instancji wpłynął wniosek Spółki o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis. We wniosku Spółka wskazała, że pomoc została przeznaczona na wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu zgodnie z § 2 pkt 1 ppkt 1c rozporządzenia. Spółka dołączyła do wniosku kserokopie faktur, z których wynika, że środki finansowe zostały przeznaczone na zakup i montaż klimatyzatorów.
Pismem z dnia 6 lipca 2015 r. organ pierwszej instancji wezwał stronę do złożenia dokumentów i wyjaśnień, z których wynikałoby w jaki sposób zakup klimatyzatorów służy rehabilitacji pracowników niepełnosprawnych.
W odpowiedzi Spółka w piśmie z dnia 10 lipca 2015 r., wskazała między innymi, że klimatyzatory do pomieszczeń, w których pracują osoby niepełnosprawne mieszczą się w pojęciu stanowiska pracy lub jego otoczenia, klimatyzatory w przypadku osób niepełnosprawnych nie tylko podnoszą komfort, ale pozwalają ułatwić funkcjonowanie w przestrzeni zawodowej. Ponadto w pomieszczeniach, które zostały wyposażone w klimatyzatory pracują osoby ze schorzeniami: nadciśnienie tętnicze, z zaburzeniami wentylacyjnymi, neurologicznymi, w trakcie leczenia nowotworowego. Powyższe schorzenia wymagają szczególnej dbałości o warunki klimatyczne, gdzie duże wahania temperatur, czy skrajne temperatury niekorzystnie wpływają na stan zdrowia pracowników.
Postanowieniem z dnia [...], nr [...], organ pierwszej instancji odmówił Spółce wydania zaświadczenia o udzieleniu pomocy de minimis w dniu 4 lutego 2015 r. o wartości [...] zł.
W uzasadnieniu postanowienia wskazano między innymi, że zgodnie z art. 33 ust. 4 ustawy o rehabilitacji wydatkowanie środków zakładowego funduszu jest dopuszczalne wyłącznie w zakresie, w jakim bezpośrednio finansowana jest rehabilitacja zawodowa, społeczna i lecznicza osób niepełnosprawnych. Dodatkowo, zgodnie z § 4a rozporządzenia warunkiem wykorzystania zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych jest dokonywanie wydatków z tego funduszu w sposób celowy i oszczędny, z uwzględnieniem optymalnego doboru metod i środków realizacji w stosunku do zakładanych efektów. Zatem, wydatki dokonywane z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych muszą nie tylko mieścić się w katalogu wydatków określonym w § 2 rozporządzenia, ale muszą także realizować cele określone w art. 33 ust. 4 ustawy o rehabilitacji oraz muszą spełniać warunki określone w § 4a rozporządzenia. Zdaniem organu pierwszej instancji poniesione przez Spółkę wydatki poprawiły komfort wykonywanej pracy, nie można jednak uznać, iż zakup klimatyzatorów wraz z montażem i materiałami do wykonania instalacji elektrycznej stanowił działanie związane z przystosowaniem stanowisk pracy stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności pracowników.