Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Cz. w przedmiocie podatku od nieruchomości
Tezy

Akty prawa miejscowego podjęte na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /w stanie prawnym obowiązującym w 2002 r., Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, a dotyczące zwolnień przedsiębiorców z podatku od nieruchomości w ramach pomocy de minimis, obowiązują do dnia 30 kwietnia 2007 r. na podstawie intertemporalnego przepisu art. 70 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej /Dz.U. nr 123 poz. 1291/.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi N. T. S. Sp. z o.o. w K.-P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Cz. z dnia 20 lipca 2005 r. (...) w przedmiocie podatku od nieruchomości - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją z dnia 3 stycznia 2005 r. (...) Wójt Gminy K.-P. odmówił N. T. S. Sp. z o.o. z siedzibą w R. zwolnienia z podatku od nieruchomości budynków i gruntów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą za 2005 r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ podatkowy podniósł, że uchwała nr 229/XXVIII/2002 z dnia 12 września 2002 r. w sprawie zwolnienia z podatku od nieruchomości gruntów i budynków związanych z rozszerzeniem istniejącej już działalności gospodarczej bądź jej uruchomieniem, na którą powołała się Spółka straciła swoją moc prawną z dniem 1 maja 2004 r. na podstawie art. 69 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej /Dz.U. nr 123 poz. 1291/ w dalszej części uzasadnienia określana ustawą o "pomocy publicznej", a zatem ulga w postaci zwolnienia z podatku od nieruchomości nie może być udzielona, z uwagi na brak podstawy prawnej do jej udzielenia.

Od decyzji organu pierwszej instancji Spółka działając przez pełnomocnika będącego adwokatem wniosła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Cz. W odwołaniu pełnomocnik zarzucił organowi pierwszej instancji:

- bezzasadne powołanie się w decyzji na ustawę z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowania pomocy publicznej dla przedsiębiorców /Dz.U. nr 141 poz. 1177 ze zm./ pomimo, że ustawa ta traciła moc z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 27 lipca 2002 o warunkach dopuszczalności i nadzorowania pomocy publicznej dla przedsiębiorców, a dopiero ta ostatnia straciła moc prawną z dniem 31 maja 2004 r. na podstawie art. 71 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o pomocy w sprawach dotyczących pomocy publicznej /Dz.U. nr 123 poz. 1291/,

- błędne uznanie, iż brak było podstawy prawnej do udzielenia ulgi w postaci zwolnienia z podatku od nieruchomości, podczas gdy kwestia ta została uregulowana:

w powołanej ustawie o pomocy publicznej,

- w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielonej w różnych formach /Dz.U. nr 194 poz. 1983/ w dalszej części uzasadnienia określanego "rozporządzeniem w sprawie pomocy publicznej".

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. działając na podstawie art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ uchyliło decyzję organu pierwszej instancji i umorzyło postępowanie w sprawie. W uzasadnieniu Kolegium podniosło, że zagadnienie udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcom należy rozważać - po dniu akcesji Polski z Unią Europejską - z uwzględnieniem unormowań wspólnotowych. Jak zaznaczyło Kolegium obowiązek ten spoczywa na wszystkich organach udzielających pomocy publicznej przedsiębiorcom, w tym także na radach gmin, które wprowadzają w drodze przepisów prawa miejscowego ulgi i zwolnienia dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Odnosząc się w dalszej kolejności do uchwały Rady Gminy K.-P. nr 229/XXVIII/2002 z dnia 12 września 2002 r. Kolegium uznało za zasadny zarzut pełnomocnika, że uchwała ta nie utraciła mocy prawnej na podstawie art. 69 ustawy o pomocy publicznej, gdyż przepis ten stanowił o utracie mocy obowiązującej rozporządzeń wydanych na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5a ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 55 ustawy oraz art. 9 ust. 3, art. 10 ust. 3 i art. 11 ust. 3, o której mowa w art. 60 ustawy, z chwilą wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych nie później jednak niż 31 grudnia 2004 r. Zdaniem Kolegium, udzielanie pomocy publicznej przedsiębiorcom po dniu 1 maja 2004 r. winno być zgodne z ustawą o pomocy publicznej. Powołując się na treść art. 6 ust. 2 wskazanej ustawy, organ odwoławczy podniósł, że pomoc publiczna przewidziana w akcie normatywnym, który uzależnia nabycie prawa do pomocy publicznej wyłącznie od przesłanek określonych w tym akcie, bez konieczności wydania decyzji lub zawarcia umowy, albo gdy wydana decyzja potwierdza jedynie nabycie prawa do pomocy, może być udzielona, jeżeli akt normatywny jest programem pomocowym zatwierdzonym przez Komisję Europejską. Wskazując, że uchwała Rady Gminy w sprawie zwolnienia przedsiębiorców - po spełnieniu określonych w niej warunków - z podatku od nieruchomości spełnia kryterium aktu normatywnego, Kolegium wyraziło pogląd, że winna być ona przedstawiona Komisji Europejskiej do zatwierdzenia. W dalszej części uzasadnienia organ odwoławczy wskazał na brzmienie art. 8 ustawy o pomocy publicznej, konstatując że w przypadku udzielania pomocy publicznej na podstawie aktu prawa miejscowego wydanego na podstawie upoważnienia ustawowego, notyfikacji podlega projekt ustawy określający szczegółowe warunki jej udzielania. Jak podniosło Kolegium przepis ten w chwili obecnej jest "martwy" gdyż nie został opracowany - do dnia wydawania decyzji - ogólnokrajowy program pomocowy dotyczący zwolnień z podatków lokalnych wprowadzanych na podstawie uchwał rad gmin. W opisanej sytuacji - zdaniem Kolegium - zastosowanie miał art. 65 ustawy o pomocy publicznej, zgodnie z którym, akty normatywne wymienione w art. 6 ust. 2 ustawy nie stanowiące programów pomocowych winny być przez właściwe podmioty zgłoszone w formie projektów zmian do notyfikacji w terminie miesiąca od dnia wejście w życie tej ustawy, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2004 r.

Strona 1/6