Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, del. Sędzia SO Paweł Kornacki, Sędzia WSA Wojciech Organiściak (spr.), Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2014 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Pszczynie na uchwałę Rady Gminy Bestwina z dnia 12 listopada 2007 r. nr XII/105/2007 w przedmiocie opłaty od posiadania psów stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części określonej w § 4 ust. 2.
Prokurator Rejonowy w Pszczynie wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy Bestwina z dnia 12 listopada 2007 r. Nr XII/105/2007 w sprawie opłaty od posiadania psów (Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego z 2007 r. Nr 200, poz. 3871 ze zm., dalej zwana uchwałą), zaskarżając ją "w części dotyczącej rozstrzygnięcia określonego w § 4 ust. 2 uchwały". Przepisowi temu zarzucił naruszenie art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm., dalej powoływanej jako "u.p.o.l.") w związku z art. 7 i art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez określenie w § 4 ust. 2 uchwały, iż inkasentami opłaty są inkasenci podatków, podczas gdy wskazanie inkasenta winno być określone poprzez podanie bezpośrednio w uchwale cech indywidualnych inkasenta, w sposób nie budzący wątpliwości, na kogo obowiązek poboru opłaty został nałożony.
W uzasadnieniu skargi Prokurator przypomniał w szczególności regulację art. 94 Konstytucji RP, zgodnie z którym akty prawa miejscowego wydawane są na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie. Podkreślił przy tym, że z tą treścią normy konstytucyjnej koresponduje art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, wskazał na konstytucyjną zasadę praworządności z art. 7 Konstytucji RP oraz na to, że na mocy art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym, do wyłącznej właściwości rady gminy, jako organu stanowiącego, należy m. in. podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach.
W dalszej części uzasadnienia skargi Prokurator odwołał się do postanowień art. 19 pkt 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, z których postanowień wywiódł, że określenie inkasenta poboru opłaty od posiadania psów należy do wyłącznej kompetencji rady gminy, realizacja zaś uprawnień w tym zakresie powinna nastąpić w uchwale oraz podkreślił, że rada gminy winna jednoznacznie wskazać inkasenta, w taki sposób, aby nie było żadnych wątpliwości co do jego osoby, by nie budziło wątpliwości, na kogo obowiązek inkasenta został nałożony. Na poparcie swoich twierdzeń Prokurator przywołał fragment wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 stycznia 2008 r. sygn. akt II FSK 1526/06 oraz podkreślił, że określenie we wskazany sposób osób pełniących funkcję inkasentów, będących osobami fizycznymi należy uznać za w pełni uzasadnione nie tylko z punktu widzenia interesów samych inkasentów, w tym ich ewentualnej odpowiedzialności, ale przede wszystkim ma to istotne znaczenie dla podatników, którzy mają prawo do tego aby po zapoznaniu się z należycie ogłoszonym aktem prawa miejscowego wiedzieć kto jest uprawniony do pobrania podatku.
W dalszej części skargi Prokurator wywodził, że w jednolitym orzecznictwie sądów administracyjnych w tym zakresie przyjmuje się, iż status inkasenta zobowiązanego do poboru podatków i opłat stanowiących dochód budżetu jednostek samorządu terytorialnego powinien wynikać wprost z aktu prawa miejscowego, jakim jest stosowna uchwała rady gminy wydana na podstawie upoważnienia ustawowego (por. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 września 2007 r., sygn. akt II FSK 1008/06, LEX nr 389705; Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. I SA/ Gl 1297/12).