Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędziowie WSA Beata Kozicka (spr.), Bożena Pindel, Protokolant specjalista Anna Florek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2013 r. sprawy ze skargi A S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej: "Kolegium" lub "SKO"), działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 221 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: "Ordynacja" lub "O.p.") oraz w związku z przepisami ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r., Nr 79, poz. 856, z późn. zm.) i § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. Nr 198, poz. 1925) - po rozpatrzeniu odwołania spółki A SA w siedzibą w W. (dalej: "Spółka" lub "A S.A.") na decyzję własną z dnia [...] Nr [...], mocą której utrzymano w mocy decyzję w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji SKO z dnia [...] Nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Burmistrza Miasta R. z dnia [...] Nr [...] w sprawie określenia Spółce wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2007 r. - postanowiło utrzymać w mocy zaskarżoną decyzję.
Podstawą rozstrzygnięcia był następujący stan faktyczny i prawny: pismem z dnia 11 sierpnia 2011 r. A S.A. wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji Kolegium z dnia [...], utrzymującej w mocy decyzję Burmistrza Miasta R. z dnia [...] w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2007. W przedmiotowym wniosku Spółka podniosła, że decyzja Kolegium rażąco narusza art. 21 § 3 w związku z art. 207 § 2 Ordynacji podatkowej w związku z art. 6 ust. 9 pkt 1 i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej: "ustawa podatkowa" lub "u.o.p.l."). Zaznaczyła, że w 2007 r. złożyła dwie deklaracje na podatek od nieruchomości od obiektów znajdujących się na terenie miasta R., wskazując odmienne przedmioty opodatkowania, przy czym w jednej zadeklarowano wyłącznie budki telefoniczne. Spółka zarzuciła, że decyzje wydane przez organy podatkowe I i II instancji nie objęły budek telefonicznych i tym samym zostały wydane z naruszeniem powołanych przepisów, które nakazują, aby decyzja w sprawie podatku od nieruchomości przesądzała o wysokości całego zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości, uwzględniając wszystkie nieruchomości i obiekty budowlane położone na terenie danej gminy.
Rozpatrując przedmiotowy wniosek SKO decyzją z dnia [...] odmówiło stwierdzenia nieważności swojej decyzji z dnia [...] utrzymującej w mocy decyzję Burmistrza Miasta R. z dnia [...].
Od odmownej decyzji Kolegium Spółka złożyła odwołanie, w którym wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz o stwierdzenie nieważności decyzji Kolegium zgodnie z wnioskiem strony z dnia 11 sierpnia 2011 r. W uzasadnieniu powtórzyła argumentację w zawartą we wniosku, akcentując, że "zgodnie z art. 207 § 2 w związku z art. 21 § 3 O.p. ustalenie zobowiązania w podatku od nieruchomości wymaga określenia skutków podatkowych wszystkich zdarzeń stanowiących przedmiot opodatkowania w tym podatku, a więc musi uwzględniać wszystkie obiekty podlegające opodatkowaniu. Pominięcie niektórych z tych obiektów - w sytuacji, w której nie budzi wątpliwości, że podlegają one opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości - jest rażącym naruszeniem tych przepisów" .