Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach w przedmiocie kosztów egzekucyjnych.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja-Klimczyk, Sędziowie WSA Wojciech Gapiński, WSA Beata Machcińska (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 26 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi Prezydenta Miasta K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kosztów egzekucyjnych. 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/6

Przedmiotem skargi Prezydenta Miasta K. (dalej zamiennie: "skarżący") jest postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (następnie także: "organ nadzoru") wydane w przedmiocie określenia wysokości kosztów egzekucyjnych i obciążenia nimi skarżącego jako wierzyciela.

Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Naczelnik [...] [...] Urzędu Skarbowego w S. (dalej: "organ egzekucyjny") prowadził wobec A S.A. w K., której następcą prawnym jest A’ S.A. w B., postępowanie egzekucyjne na podstawie dziesięciu tytułów wykonawczych Prezydenta Miasta K. z dnia [...] o numerach od [...], które obejmowały zaległości spółki w podatku od nieruchomości za okres od marca do grudnia 2003 r. Podstawę prawną egzekwowanego obowiązku stanowiła decyzja Prezydenta Miasta z dnia [...], nr [...]. Decyzja ta została jednak uchylona decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...], nr [...].

2. Postanowieniem z dnia [...], nr [...] organ egzekucyjny określił zobowiązanej spółce wysokość kosztów egzekucyjnych w kwocie [...] zł. Na to rozstrzygnięcie spółka wniosła zażalenie z dnia 5 marca 2009 r. W jego wyniku postanowieniem z dnia [...], nr [...] organ nadzoru uchylił postanowienie organu egzekucyjnego z dnia[...] i orzekł o obciążeniu Prezydenta Miasta, jako wierzyciela, kosztami egzekucyjnymi w takiej samej wysokości, jakie poprzednio określił spółce. Skarga spółki na to postanowienie organu nadzoru została oddalona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w dniu 16 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 1137/14, niemniej jednak w dniu 7 listopada 2017 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 2859/15 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zarówno powyższy wyrok Sądu pierwszej instancji, jak i postanowienie organu nadzoru z dnia [...].

3. W ramach ponownego rozpatrzenia zażalenia spółki z dnia 5 marca 2009 r. organ nadzoru zaskarżonym w niniejszej sprawie postanowieniem z dnia [...], nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 i art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. - Dz. U. z 2017 r., poz. 1257), następnie oznaczanej jako: k.p.a., oraz art. 17 § 1, art. 23 § 1 i § 4 pkt 1 oraz art. 64c § 4 i 7 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. - Dz. U. z 2017 r., poz. 1201 ze zm.), dalej powoływanej w skrócie: u.p.e.a., uchylił postanowienie organu egzekucyjnego z dnia [...] i orzekł o określeniu kosztów egzekucyjnych w kwocie [...] zł i obciążeniu nimi skarżącego jako wierzyciela.

W uzasadnieniu organ nadzoru podkreślił, że w świetle wyżej powołanego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, którym jest związany, spółka nie może zostać obciążona kosztami postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie decyzji nieostatecznej, która następnie została uchylona. W związku z tym powinność zapłaty tych kosztów spoczywa na wierzycielu.

Następnie organ nadzoru odnotował, że w przedmiotowym postępowaniu egzekucyjnym organ egzekucyjny zawiadomieniem z dnia 7 listopada 2008 r. dokonał zastosowania środka egzekucyjnego w postaci zajęcia rachunku bankowego i wobec tego zgodnie z art. 64 § 1 pkt 4 u.p.e.a. powstała opłata za zajęcie wierzytelności w wysokości 5% kwoty egzekwowanych należności. Jednocześnie zwrócił uwagę na treść art. 64 § 6 i § 7 u.p.e.a. i - w kontekście określonego w nich sposobu obliczenia odsetek z tytułu niezapłacenia należności w terminie - wskazał, że w rozpatrywanym przypadku obowiązek uiszczenia opłat powstał z chwilą doręczenia bankowi jako dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu, to jest w dniu 7 listopada 2008 r., co wynika z brzmienia art. 64 § 9 pkt 2 u.p.e.a.

Strona 1/6