Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Sędzia NSA Ewa Madej,, Sędzia WSA Teresa Randak (spr.), Protokolant Izabela Maj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2008 r. sprawy ze skargi Z. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia [...] nr [...], 2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł (słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Prezydent Miasta G. powołując się na - art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 w zw. z art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 9 i art. 11 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. m Nr 121, poz. 844 ze zm.) oraz uchwałę Rady Miejskiej w G. z dnia [...] w sprawie ustalenia wysokości stawek podatku od środków transportowych w 2006 r. - określił Z. Z. wysokość zobowiązania podatkowego od środka transportowego o nr rej. [...] miesiące od lutego do grudnia 2006 r. w wysokości [...]zł.
Uzasadniając rozstrzygnięcie Prezydent Miasta G. wskazał, że na podstawie przeprowadzonego postępowania podatkowego, wszczętego postanowieniem z dnia [...] ustalono, że Z. Z. w 2006 r. była właścicielką pojazdu o numerze rejestracyjnym [...], z którego to tytułu ciążył na niej, wynikający z art. 9 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, obowiązek podatkowy. Organ podatkowy wskazał także, iż pełnomocnik strony w trakcie postępowania podatkowego wyraził stanowisko, iż podatniczce przysługuje zwolnienie przedmiotowego pojazdu z opodatkowania na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (uchylonym ustawą z dnia 7 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw - ( Dz. U. z 2006 r., Nr 249, poz. 1828 ), zgodnie z którym zwolnione od podatku od środków transportowych są środki transportowe, o których mowa w art. 8 pkt 1-6, wykorzystywane w dowozie i odwozie na maksymalną odległość w linii prostej do 150 km na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w transporcie kombinowanym. Powołując się na literalną wykładnię zacytowanego przepisu Prezydent Miasta G. stwierdził, że zarówno dowóz, jak i odwóz towaru powinien odbywać się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Stwierdził także, że warunkiem zwolnienie środka transportu z opodatkowania jest przeznaczenie go wyłącznie dla przewozów w transporcie kombinowanym, potwierdzone na podstawie dokumentów określonych w odrębnych przepisach. W ocenie organu strona nie przedłożyła dokumentów, które pozwalałyby organowi podatkowemu jednoznacznie stwierdzić, że w/w warunki zostały spełnione. Prezydent Miasta G. zwrócił również uwagę, że z dniem 1 stycznia 2007 r. art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych został uchylony, a zmianę tę ustawodawca uzasadnił w sposób następujący: "Z uwagi na fakt, że nie zostały wydane odrębne przepisy określające wzór dokumentów potwierdzających wykorzystywanie pojazdów wyłącznie w transporcie kombinowanym, nie ma możliwości skorzystania z tego zwolnienia. Zmiana ta nie spowoduje więc skutków finansowych dla budżetów gmin i dla podatników" ( por. uzasadnienie do projektu nowelizowanej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w sprawie uchylenia art. 12 ust. 1 pkt 4 tej ustawy ).
W odwołaniu od powyższej decyzji strona reprezentowana przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, zarzuciła organowi I instancji naruszenie art. 191 Ordynacji podatkowej poprzez niewłaściwą ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przez jego niewłaściwą interpretację, a także art. 35 ust. 1 ustawy Prawo przewozowe, w związku z art. 4 pkt 13 ustawy o transporcie drogowym. Kwestionując decyzję organu I instancji strona podniosła, że z wykładni celowościowej art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika, iż warunkiem zwolnienia z podatku od środków transportowych jest świadczenie usług przewozowych w początkowym i końcowym odcinku transportu kombinowanego na terenie RP, a także i to, że środek ma służyć wyłącznie do świadczenia usług w transporcie kombinowanym. Pełnomocnik podkreślił, iż w postępowaniu przed organem I instancji podatniczka przedstawiła dokumenty CMR, z których jednoznacznie wynika, że pojazd wykonywał usługi dowozu i odwozu w transporcie kombinowanym. Podatniczka złożyła ponadto oświadczenie, iż posiadany przez nią środek transportowy służy wyłącznie do przewozów, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Złożenie wspomnianego oświadczenia nakłada zatem na organ podatkowy (który akcentuje, że nie wydano przepisów określających wzór dokumentów potwierdzających wykorzystywanie środków transportowych w transporcie kombinowanym) obowiązek przeprowadzenia dowodu wykazującego, że środek transportu nie jest wykorzystywany wyłącznie do celów, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Organ podatkowy określający wysokość zobowiązania w podatku od środków transportowych jest bowiem zobowiązany wykazać, że strona naruszyła art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy podatkowej.