Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Joanna Wierchowicz Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Kołodziej-Kobierowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi RP sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie klasyfikacji taryfowej oddala skargę.
I SA/Go 1183/10
Uzasadnienie
[...] września 1999r. "RP" Sp. z o.o. (dalej: skarżąca) zgłosiła do objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu (po zakończeniu uszlachetniania biernego kratki działowej - procedura 4021) nowy samochód do transportu towarowego zbudowany na bazie nadwozia samochodu osobowego". W zgłoszeniu celnym towar zakwalifikowała do kodu 8704 31 91 1 taryfy celnej.
Decyzją z [...] maja 2001r. Urząd Celny uznał zgłoszenie celne za nieprawidłowe z uwagi na błędne zadeklarowaną: procedurę celną, opis towaru, klasyfikację taryfową, wartość celną towaru oraz kwotę długu celnego. W ocenie organu pojazd jako "pojazd samochodowy osobowo - towarowy (...)" winien zostać zaklasyfikowany do kodu taryfy celnej 8703.22.19.0 i poddany procedurze celnej dopuszczenia do obrotu (symbol 4000) i jako taki podlegać stawce celnej wynoszącej 15%. Uznano mianowicie, że o klasyfikacji taryfowej pojazdu decyduje jego rzeczywiste przeznaczenie. W samochodzie stanowiącym przedmiot importu, charakteru jego osobowego przeznaczenia nie zmieniło zamontowanie kratki oddzielającej przestrzeń bagażową.
Decyzja ta, w wyniku rozpoznania wniesionego od niej przez skarżącą spółkę odwołania, została utrzymana w mocy decyzją Prezesa Głównego Urzędu Ceł z [...] sierpnia 2001r., którą to decyzją skorygowano jedynie podstawę prawną rozstrzygnięcia.
Na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z [...] sierpnia 2001r. spółka R wniosła skargę do ówczesnego Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 18 marca 2005r. (3/I SA/Po 3501/01) decyzję tę uchylił. W uzasadnieniu stwierdził, że organy celne nie przeprowadziły dowodu z przedłożonego świadectwa homologacji, stanowiącego dokument urzędowy, stwierdzającego, że importowane samochody są samochodami ciężarowymi. Z zaskarżonej decyzji nie wynikało też by przeprowadziły kontrdowody podważające wiarygodność przedłożonego świadectwa homologacji. Doprowadziło to do wadliwego ustalenia stanu faktycznego w sprawie i mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy w decyzji z [...] października 2010r., Dyrektor Izby Celnej zmodyfikował rozstrzygnięcie organu I instancji jedynie w zakresie wskazanej w tym rozstrzygnięciu podstawy prawnej.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia przedstawił przebieg wcześniejszego postępowania w sprawie, włącznie ze zreferowaniem treści zapadłego w związku ze sprawą orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Ostatecznie skonkludował, że zgodnie z treścią tego orzeczenia obowiązany był wszechstronnie rozpatrzyć cały materiał dowodowy, w tym świadectwo homologacji typu nr 1792, stanowiące dokument urzędowy wydany przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w trybie z art. 68 ust.1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.
W odniesieniu do tego dokumentu organ celny wskazał, że minister nie był uprawniony do określania klasyfikacji towarów według taryfy celnej. Był zaś upoważniony do wydawania świadectw homologacji, które stwierdzały, że dany typ pojazdu odpowiada warunkom określonym w przepisach rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 1 lutego 1993r. w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. z 1996r., nr 155 poz. 772), przyjętych do stosowania regulaminach stanowiących załączniki do Porozumienia z Genewy z dnia 20 marca 1958r. w sprawie przyjęcia jednolitych warunków homologacji i wzajemnego uznawania homologacji wyposażenia i części pojazdów samochodowych (Dz. U. z 1979, nr 16 poz. 98 i 99) oraz obowiązujących normach w razie nie przyjęcia do stosowania odpowiedniego regulaminu. Jak podkreślił Dyrektor Izby Celnej, świadectwo homologacji służyło przede wszystkim badaniom mającym za cel potwierdzenie, że dany pojazd zapewnia ogólne bezpieczeństwo uczestnikom ruchu. Nie przesądzało zaś o klasyfikacji taryfowej. Stanowiło dokument urzędowy, z treści którego organ był obowiązany przeprowadzić dowód w toku prowadzonego postępowania.