Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w przedmiocie opłaty miejscowej stwierdza nieważność § 3 pkt 1 i 2 zaskarżonej uchwały.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Skowrońska- Pastuszko Sędziowie Sędzia WSA Stefan Kowalczyk Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Kołodziej-Kobierowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2013 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] r. nr XIV/109/2011 w przedmiocie opłaty miejscowej stwierdza nieważność § 3 pkt 1 i 2 zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie strona 1/4

W dniu 18 lipca 2012 r. Prokurator Okręgowy wniósł skargę na § 3 pkt 1 i 2 uchwały Rady Miejskiej z dnia [...] listopada 2011 r. nr XIV/109/2011 w sprawie opłaty miejscowej.

Z akt sprawy wynika następujący stan faktyczny:

W dniu [...] listopada 2011 r. Rada Miejska, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 17 ust. 1 pkt 1 i art. 19 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, podjęła uchwałę nr XIV/109/2011 w sprawie opłaty miejscowej.

W § 1 uchwały określono stawkę opłaty miejscowej pobieranej od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach: [...], w wysokości: 2,08 zł za każdy dzień pobytu. W § 2 zarządzono, pobór ww. opłaty miejscowej w drodze inkasa.

W § 3 wskazano, że inkasentami opłaty ,o której mowa w § 1 ustala się kierowników ośrodków wypoczynkowych (pkt 1), kierowników pól campingowych i namiotowych (pkt 2), sołtysów wsi [...], wymieniając osoby te z imienia i nazwiska (pkt 3).

Zgodnie z § 7, uchwała miał wejść w życie po upływie 14 dni od jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa, a obowiązywać od dnia 1 stycznia 2012 r.

Z informacji zawartej w skardze wynika, że ww. uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa z 2011 r. nr 129, poz. 2429.

W złożonej skardze, Prokurator Okręgowy zarzucił zaskarżonej uchwale istotne naruszenie prawa - art. 6 ust. 12 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zw. z art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez ustalenie w § 3 pkt 1 i 2 tej uchwały, że poboru opłaty miejscowej od osób fizycznych w drodze inkasa dokonują kierownicy ośrodków wypoczynkowych oraz kierownicy pól campingowych i namiotowych, podczas gdy treść powołanych wyżej ustaw podatkowych wskazuje na konieczność zindywidualizowania inkasentów bezpośrednio w uchwale, to jest wyznaczenie/określenie z imienia i nazwiska osoby fizycznej lub nazwy - w odniesieniu do osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, aby nie budziło wątpliwości na kogo obowiązek ten został nałożony. Jednocześnie Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w zaskarżonej części.

Uzasadniając skargę, Prokurator wskazał, że zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego zawierającym normy o charakterze ogólnym. Powołując się m. in. na przepis art. 6 ust. 12 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zaznaczył że zwroty "określać inkasentów" i "wyznaczać inkasentów" zawierają obowiązek precyzyjnego podania danych podmiotu mającego wykonać obowiązki inkasenta. Wskazanie inkasenta powinno polegać na wyznaczeniu/określeniu osoby fizyczne z imienia i nazwiska, a w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej - na podaniu nazwy. Powyższe terminy obligują radę gminy do zindywidualizowania inkasentów w uchwale, aby nie budziło wątpliwości na kogo ten obowiązek został nałożony, a także aby podatnik wiedział kto jest uprawniony do pobrania od niego podatku.

Strona 1/4