Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert Sędzia WSA Alina Rzepecka Protokolant Sekretarz sądowy Danuta Chorabik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi Z GmbH na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego z tytułu importu towarów oraz umorzenie postępowania w sprawie wymiaru należności celnych 1. uchyla zaskarżoną decyzję w punkcie 1 i 3; 2. określa, że zaskarżona decyzja w części uchylonej nie może być wykonana; 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej Spółki kwotę 3.804,00 zł (trzy tysiące osiemset cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Z GmbH wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] grudnia 2008r. nr [...] wydaną w przedmiocie podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym z tytułu importu towarów oraz umorzenia postępowania w sprawie wymiaru należności celnych.
Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego sprawy ustalono, co następuje:
W dniu [...] marca 2003r., przez przejście graniczne wprowadzono na polski obszar celny samochód osobowy marki [...], zakupiony w Niemczech i tam objęty wspólną procedurą tranzytową. Z noty tranzytowej wynikało, że przedmiotowy towar ma opuścić polski obszar celny przez przejście graniczne w [...] do dnia 1 kwietnia 2003r. włącznie. Ponieważ przedmiotowy pojazd został w dniu [...] marca 2003r. skradziony na terenie Polski, po wniesieniu zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa, zostało wszczęte postępowanie karne prowadzono przez Prokuraturę Okręgową.
Decyzją z dnia [...] października 2004r. nr [...], Naczelnik Urzędu Celnego wymierzył cło oraz określił podatek akcyzowy i podatek od towarów i usług z tytułu usunięcia towaru spod dozoru celnego. Niezależnie od powyższego postanowieniem z dnia [...] listopada 2004r. organ pierwszej instancji dokonał sprostowania błędu pisarskiego w swoim orzeczeniu, o którym wyżej.
Po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez pełnomocnika firmy Z GmbH, następcy prawnego firmy K, głównego zobowiązanego we wspólnej procedurze tranzytowej, Dyrektor Izby Celnej orzeczeniem z dnia [...] czerwca 200r. nr [...] uchylił w całości zaskarżoną decyzję wydaną przez Naczelnika Urzędu Celnego i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, uchylił także w całości postanowienie w przedmiocie sprostowania oczywistego błędu pisarskiego, jak też wstrzymał wykonanie decyzji organu pierwszoinstancyjnego.
Decyzją nr [...] z dnia [...] października 2007r. Naczelnik Urzędu Celnego określił datę powstania długu, określił wysokość należności celnych, podatkowych, w tym podatku akcyzowego, mając na uwadze usunięcie towaru spod dozoru celnego.
Po wniesieniu odwołania przez pełnomocnika Strony, firmy Z GmbH, organ odwoławczy orzeczeniem z dnia [...] lutego 2008r. nr [...] uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji i przekazał sprawę tego organowi do ponownego rozpatrzenia, wskazując uchybienia jakich dopuścił się Naczelnik Urzędu Celnego.
Orzeczeniem z dnia [...] października 2008r. nr [...] Naczelnik Urzędu Celnego stwierdził, że procedura tranzytu z dnia [...] marca 2008r. dotycząca samochodu osobowego marki [...] nie została zakończona na skutek usunięcia towaru spod dozoru celnego. Mając na uwadze instytucję przedawnienia organ pierwszej instancji stwierdził, że z dniem [...] października 2007r. wygasł dług celny ciążący na towarze usuniętym spod dozoru celnego. Jednocześnie stwierdzono, ze z dniem [...] marca 2003r. powstał obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym oraz podatku od towarów i usług i kwota tych należności publicznoprawnych została określona wraz z odsetkami.
Decyzję tę zaskarżył pełnomocnik firmy Z Gmbh wnosząc o jej uchylenie w części dotyczącej zobowiązania podatkowego na łączną kwotę 45.916,00 zł oraz umorzenie w tym zakresie postępowania celnego. W ocenie Skarżącego organ pierwszej instancji oparł się tylko i wyłącznie na przepisach prawa celnego, jednakże całkowicie pominął bezsporne fakty wskazujące, że ani przewoźnik, ani też główny zobowiązany nie ponoszą winy za usunięcie pojazdu spod dozoru celnego, bowiem ustalono faktycznych sprawców kradzieży pojazdu. To, że postępowanie karne prowadzone przez organy ścigania jest zawieszone, nie może skutkować obciążeniem Strony należnościami publicznoprawnymi, przy jednoczesnym zaniechaniu dochodzenia tych należności od faktycznych dłużników.