Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 rok
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Skowrońska - Pastuszko (spr.) Sędziowie Asesor WSA Zbigniew Kruszewski Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Protokolant Sekretarz sądowy Anna Pakuła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2017 r. sprawy ze skargi P Sp. z o. o. Oddział na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 rok 1. Uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy z dnia [...] r. nr [...]. 2. Zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej Spółki kwotę 207,00 zł (dwieście siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/11

P Sp. z o.o. Oddział (zwana skarżąca lub Spółka) wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2014r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] określającą skarżącej Spółce podatek od nieruchomości za 2011 r. w kwocie 23.107 zł oraz odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 rok.

Powyższa skarga została wywiedziona na podstawie następującego stanu faktycznego.

Wnioskiem z dnia [...] stycznia 2013 r. Spółka wystąpiła do Wójta Gminy z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2011-2012 oraz o zwrot nadpłaty.

Wskazała, że przeprowadzając audyt poprawności rozliczeń w zakresie podatku od nieruchomości stwierdzono, że posiada ona urządzenia, które nie mogą być określone jako budowle. Przywołując treść przepisów art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm. - zwanej u.p.o.l.) oraz art. 3 pkt 1 i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm. - zwanej Prawo budowlane), skarżąca podniosła, że budowlą w rozumieniu tych ustaw będą co do zasady konstrukcje trwale związane z gruntem, tj. posiadające fundament. Dodatkowo, aby dany obiekt był obiektem budowlanym, nie może być on przeniesiony lub rozebrany bez przeprowadzenia robót ziemnych. W konsekwencji wskazała, że trwałe związanie z gruntem polega na istnieniu fundamentu oraz trwałym jego związaniu z obiektem (urządzeniem). Zdaniem Spółki, ze względu na brak cech wyróżniających tego typu obiekty, brak jest podstaw, aby opodatkować podatkiem od nieruchomości posiadane przez nią: punkty pomiarowe, punkty redukcyjno-pomiarowe, urządzenia techniczne i pomiarowe.

Postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r. Wójt Gminy (zwany również Wójt Gminy lub organ pierwszej instancji) wszczął z urzędu wobec skarżącej Spółki postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2011 r.

Następnie decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. organ pierwszej instancji określił skarżącej Spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2011 r. w kwocie 23.107 zł oraz odmówił stwierdzenia nadpłaty w tym podatku za ww. okres.

Od powyższej decyzji skarżąca wniosła odwołanie. Po jego rozpatrzeniu Samorządowe Kolegium Odwoławcze (zwane również SKO, Kolegium lub organ odwoławczy) decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Wójt Gminy decyzją z dnia [...] maja 2014 r. określił skarżącej Spółce podatek od nieruchomości za 2011 r. w kwocie 23.107 zł i odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 rok.

Organ pierwszej instancji stwierdził, że stacje i punkty redukcyjno-pomiarowe są częścią budowli, którą stanowi sieć techniczna służąca do przesyłu i dystrybucji gazu. W związku z tym nie ma przesłanek do uznania, że powinny one zostać wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Na poparcie swojego stanowiska Wójt Gminy przywołał orzecznictwo sądów administracyjnych.

Strona 1/11