Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w sprawie określenia wysokości stawek i zwolnień w podatku od środków transportowych na terenie gminy stwierdza nieważność § 2 zaskarżonej uchwały.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Juszczyk- Wiśniewska Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Sędzia WSA Jacek Niedzielski Protokolant Sekretarz sądowy Anna Głowacka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2010 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] r. nr XXII/124/08 w sprawie określenia wysokości stawek i zwolnień w podatku od środków transportowych na terenie gminy stwierdza nieważność § 2 zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie strona 1/3

Prokurator Okręgowy wniósł do tut. Sądu skargę na uchwałę Nr XXII/124/2008 Rady Miejskiej z dnia [...] listopada 2008 r. w sprawie określenia wysokości stawek i zwolnień w podatku od środków transportowych na terenie gminy, wnosząc jednocześnie o stwierdzenie nieważności wyżej wymienionej uchwały w części - to jest § 2.

Zaskarżonej uchwale zarzucił rażące naruszenie prawa, tj. art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) przez ustanowienie w § 2 zaskarżonej uchwały zwolnienia w podatku od środków transportowych autobusów stanowiących mienie komunalne gminy o liczbie miejsc siedzących równej lub wyższej niż 30 przeznaczonych na obsługę przewozów szkolnych, to jest zwolnienia podatkowego o charakterze podmiotowo - przedmiotowym, pomimo braku po stronie rady gminy kompetencji do ustanawiania zwolnień podatkowych innych niż przedmiotowe.

W uzasadnieniu skargi Prokurator podał, że analiza zaskarżonej uchwały pozwala na stwierdzenie, że w § 2 rażąco narusza ona przepisy art. 217 Konstytucji RP oraz art. 12 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z art. 84 Konstytucji każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Natomiast art. 217 Konstytucji stanowi, że nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Wskazał również art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którym gminie przysługuje prawo stanowienia, na podstawie upoważnień ustawowych, aktów prawa miejscowego obowiązujących na obszarze gminy, przy czym art. 18 ust. 2 cyt. ustawy określa, że podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat - w granicach określonych w odrębnych ustawach - należy do wyłącznej właściwości rady gminy. Prokurator wskazał także na art. 43 ustawy o samorządzie gminnym, który stanowi, iż mieniem komunalnym jest własność i inne prawa majątkowe należące do poszczególnych gmin i ich związków oraz mienie innych gminnych osób prawnych, w tym przedsiębiorstw. Podkreślił, że ustawa o podatkach i opłatach lokalnych w art. 12 ust. 4, w brzmieniu obowiązującym na dzień podjęcia zakwestionowanej uchwały, stanowiła, że rada gminy może wprowadzić inne zwolnienia przedmiotowe niż określone w art. 12 ust. 1, z wyjątkiem zwolnień dotyczących pojazdów , o których mowa w art. 8 pkt 2, 4 i 6 tej ustawy. Zdaniem skarżącego z przytoczonych przepisów wynika jednoznacznie, że rada gminy nie ma uprawnień do wprowadzania zwolnień podmiotowych w podatku od środków transportowych. Zwolnienie podatkowe o charakterze zwolnienia podmiotowego to wyłączenie z zakresu podmiotowego danego podatku, a więc spośród podatników, pewnej kategorii podmiotów. Wskazał przy tym, że jakkolwiek w zaskarżonej uchwale stwierdzono, że zwalnia się od podatku określone w niej środki transportowe, to jednak zwolnienie to w istocie sprowadza się do generalnego zniesienia obowiązku podatkowego w zakresie podatku od środków transportowych w stosunku do podmiotów, które mogą być właścicielami mienia komunalnego, to jest Gminy, związków międzygminnych, których członkiem jest Gmina oraz gminnych osób prawnych. Co za tym idzie stanowi to określenie kategorii podmiotów zwolnionych z podatku. Skarżący twierdził, że zwolnienie z podatku od środków transportowych autobusów stanowiących mienie komunalne gminy stanowi typowy przykład zwolnienia o charakterze podmiotowo - przedmiotowym, w którym fakt zwolnienia powiązany jest nie z cechami przedmiotu opodatkowania, takim jak np. rodzaj pojazdu, jego właściwości techniczne i przeznaczenie, lecz także z podatnikiem. Wskazując, że pojazdy mają stanowić mienie komunalne gminy uchwałodawcza wprowadził do ustanowionego zwolnienia stronę podmiotową., do czego nie miał stosownej delegacji ustawowej.

Strona 1/3