Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Niedzielski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Alina Rzepecka Sędzia WSA Anna Juszczyk-Wiśniewska Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Baczuń po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2014 r. na rozprawie sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Gminy z dnia 28 grudnia 2012 r. nr XXV.143.2012 w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki takiej opłaty na terenie Gminy 1. Stwierdza nieważność uchwały Rady Gminy z dnia 28 grudnia 2012 r. nr XXV.143.2012 w całości. 2. Stwierdza, że zaskarżona uchwała nie może być wykonana.
Prokuratora Rejonowego wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy nr XXV.143.2012 z dnia 28 grudnia 2012 r. w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenie stawki takiej opłaty na terenie Gminy
Prokurator zarzucił zaskarżonej uchwale sprzeczność z prawem, tj.:
art. 6k ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13.09.1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tj.: Dz. U. z 2012 r. poz. 391) polegającą na przyjęciu dwóch metod ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w sytuacji, gdy prawnie dopuszczalnym jest wybór wyłącznie jednej z nich;
art. 6k ust. 1 pkt 1 i art. 6 r ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz art. 7 i 168 Konstytucji Rzeczypospolitej Polski poprzez ustalenie wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi bez dokonania należytej i wnikliwej kalkulacji rzeczywistych kosztów funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, a w konsekwencji zmianie ustawowego charakteru kształtowanej daniny publicznej z opłaty, mającej cechować się ekwiwalentnością świadczeń, na należność in meritii podatkową;
art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polski oraz art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20.07.2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 197, poz. 1172 z poźn. zm.) poprzez zamieszczenie w przepisie końcowym dwóch sprzecznych norm prawnych dotyczących daty wejścia w życie uchwalonego aktu prawnego.
Wskazując na powyższe naruszenia prawa Prokurator Rejonowy na podstawie art. 147 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w całości.
Uzasadniając swoje stanowisko Prokurator Rejonowy wskazał, że Rada Gminy w dniu 28.12.2012 r. podjęła uchwałę nr r XXV.143.2012 w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenie stawki takiej opłaty na terenie Gminy.
Uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa w dniu 11.01.2013 r. (Dz. U. Woj. Lub. z 2013 r. poz. 241).
W ocenie Prokuratora podstawowym zastrzeżeniem, jakie należy sformułować wobec analizowanego aktu prawnego jest wskazanie przez lokalnego prawodawcę dwóch metod ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, tj. liczbę mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość oraz od gospodarstwa domowego. Wskazano, że zgodnie z art. 6 k ust. 1 pkt 1 ustawy o utrzymaniu czystości (...) - Rada gminy, w drodze uchwały dokonuje wyboru jednej z określonych w art 6j ust. 1 i 2 metod ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustali stawkę takiej opłaty.
Analizuj powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że ustawodawca wyraźnie zastrzegł, iż rada gminy władna jest do dokonania jednej z metod , ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, których to katalog wymieniony został w art. 6j ust. 1 i 2 ustawy. Prokurator przypomniał , iż są 4 następujące metody: 1) od liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość, 2) ilości zużytej wody z danej nieruchomości, 3) powierzchni lokalu mieszkalnego, 4) od gospodarstwa domowego (art. 6j ust. 2 ustawy). Pierwsze z trzech metod mają charakter przeliczeniowy, gdzie końcowa opłata stanowi rezultat przemnożenia dwóch zmiennych - wysokości stawki opłaty oraz jednego z parametrów wymienionych w pkt 1-3. Czwarta metoda, określona w art 6 j ust. 2 ustawy ma zaś charakter kwotowy. Co istotne - regulacja zawarta w art. 6 j ust. 1 pkt 1-3 i 6 j ust. 2 ustawy nie pozostają ze sobą w relacji lex generali - lex speciali, stanowiąc całkowicie autonomiczne i równorzędne metody ustalania opłat za odebrane odpady. Stwierdzenie to jest o tyle istotne, że gdyby zaaprobować wybór dwóch metod obliczania opłaty jednocześnie (tak jak to uczyniła Rada Gminy), to w istocie adresaci normy prawnej wyrażonej w §3 skarżonej uchwały, określeni jako "rodziny, które mają powyżej 3 dzieci do 18 roku życia" jedocześnie i w takim samym stopniu związani byliby metodą ustalania opłaty wskazaną w §1 uchwały.