Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Niedzielski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Anna Juszczyk- Wiśniewska Sędzia WSA Dariusz Skupień Protokolant Sekretarz sądowy Anna Pakuła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2011 r. sprawy ze skargi RP sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie klasyfikacji taryfowej oddala skargę.
I SA/Go 825/11
U Z A S A D N I E N I E
Skarżąca - "RP" Sp. z o.o.- złożyła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...].
Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym:
W dniu [...] maja 1999r. "RP" Sp. z o.o. (skarżąca) zgłosiła w Oddziale Celnym do objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu (po zakończeniu uszlachetniania biernego kratki działowej - procedura 4021) nowe pojazdy samochodowe do transportu towarowego zbudowanego na bazie nadwozia samochodu osobowego (pola 31 SAD). W zgłoszeniu celnym towar zakwalifikowano do kodu 8704 31 91 1 taryfy celnej.
Decyzją z [...] maja 2001r. Dyrektor Urzędu Celnego uznał zgłoszenie celne za nieprawidłowe stwierdzając, że błędne zadeklarowano: procedurę celną, opis towaru, klasyfikację taryfową, wartość celną towaru oraz kwotę długu celnego. W ocenie organu pojazdy jako pojazdy samochodowe osobowo - towarowe, winny zostać zaklasyfikowane do kodu taryfy celnej 8703.22.19.0 i poddane procedurze celnej dopuszczenia do obrotu (symbol 4000). Uznano mianowicie, że o klasyfikacji taryfowej pojazdu decyduje jego rzeczywiste przeznaczenie, a w samochodach stanowiących przedmiot importu charakteru ich osobowego przeznaczenia nie zmieniło zamontowanie kratki oddzielającej przestrzeń bagażową.
Skarżąca spółka wywiodła odwołanie od tej decyzji. Zostało ono uwzględnione i decyzją z [...] sierpnia 2001r. Prezes Głównego Urzędu Ceł skorygował zaskarżoną decyzję jedynie, co do wskazania podstawy prawnej, utrzymując ją w mocy w pozostałym zakresie.
Decyzja ta stała się przedmiotem skargi do ówczesnego Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Wyrokiem z 9 marca 2005r. (3/I SA/Po 3373/01) WSA w Poznaniu decyzję tę uchylił. Stwierdził bowiem, że organy celne nie przeprowadziły dowodu z przedłożonego świadectwa homologacji (stanowiącego dokument urzędowy) stwierdzającego, że omawiane samochody są samochodami ciężarowymi.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy w decyzji - z [...] sierpnia 2011r. Dyrektor IC ponownie zmodyfikował rozstrzygnięcie organu I instancji jedynie w zakresie wskazanej w tym rozstrzygnięciu podstawy prawnej.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia przedstawił przebieg wcześniejszego postępowania w sprawie.
Ostatecznie skonkludował, że w związku z treścią wydanego w sprawie orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu obowiązany był wszechstronnie rozpatrzyć cały materiał dowodowy, w tym świadectwo homologacji typu nr 1792, nr 1792-09 i 2200-01 stanowiące dokument urzędowy wydany przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w trybie z art. 68 ust.1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.
W odniesieniu do tego dokumentu organ celny wskazał, że minister nie był uprawniony do określania klasyfikacji towarów według taryfy celnej. Był zaś upoważniony do wydawania świadectw homologacji, które stwierdzały, że dany typ pojazdu odpowiada warunkom określonym w: przepisach rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 1 lutego 1993r. w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów (Dz. U. z 1996r., nr 155 poz. 772), przyjętych do stosowania regulaminach stanowiących załączniki do Porozumienia z Genewy z dnia 20 marca 1958r. w sprawie przyjęcia jednolitych warunków homologacji i wzajemnego uznawania homologacji wyposażenia i części pojazdów samochodowych (Dz. U. z 1979, nr 16 poz. 98 i 99) oraz obowiązujących normach w razie nie przyjęcia do stosowania odpowiedniego regulaminu. Jak podkreślił Dyrektor IC, świadectwo homologacji służyło przede wszystkim badaniom mającym za cel potwierdzenie, że dany pojazd zapewnia ogólne bezpieczeństwo uczestnikom ruchu. Nie przesądzało zaś o klasyfikacji taryfowej. Stanowiło dokument urzędowy, z treści, którego organ był obowiązany przeprowadzić dowód w toku prowadzonego postępowania.