Tezy

W przypadku rozwiązania umowy użytkowania wieczystego gruntów, nabytego z mocy prawa /art. 2 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ - do czasu użytkowania pod względem prawnym nie można "doliczyć" okresu, w którym grunty te - nie mające ustalonego terminu rozpoczęcia zabudowy - znajdowały się w zarządzie użytkownika wieczystego.

Sentencja

uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/4

Aktem notarialnym, sporządzonym 18 grudnia 1968 r. w Państwowym Biurze Notarialnym w K. w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1961 nr 18 poz. 94/ prawo własności nieruchomości, obejmującej działki nr 196 i 199 o łącznej powierzchni 0,2958 ha, położonej w K., zabudowanej budynkami po byłej Kurii Diecezjalnej, zostało przez Diecezję K. przeniesione umową sprzedaży - za cenę oszacowaną przez rzeczoznawców - na rzecz Skarbu Państwa /Narodowego Banku Polskiego/, przy czym z dniem zawarcia tego aktu nastąpiło wydanie sprzedanej nieruchomości Narodowemu Bankowi Polskiemu. W treści par. 2 umowy notarialnej stwierdzono, że cała ta nieruchomość została przeznaczona - zgodnie z decyzją o lokalizacji szczegółowej z 14 września 1966 r. - pod budowę budynku bankowego Narodowego Banku Polskiego.

Jest okolicznością bezsporną, że przez okres ponad 20-letni, w którym przedmiotowa nieruchomość pozostawała w zarządzie Narodowego Banku Polskiego, nie został na niej wybudowany budynek bankowy, aczkolwiek Wojewoda K. decyzją z 13 kwietnia 1987 r. ustalił na terenie całej tej nieruchomości lokalizację inwestycji pod nazwą "Wojewódzki Ośrodek Obliczeniowy Narodowego Banku Polskiego w K.", zaś decyzją z 31 maja 1990 r. Prezydent Miasta K., uwzględniając wniosek Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Obsługi Inwestycji i Budownictwa w K., wydał pozwolenie na budowę Wojewódzkiego Ośrodka Obliczeniowego NBP na działce nr 196. W piśmie z 19 lipca 1990 r.

Wojewoda K. zwrócił się do dyrektora Oddziału Okręgowego NBP w K. o podjęcie starań zmierzających do zrealizowania obiektu NBP według skorygowanego projektu, uwzględniającego "równoległe odbudowanie cennego historycznie, o wybitnych walorach architektonicznych - obiektu willi Grundmana" /ten XIX-wieczny obiekt został rozebrany w 1972 r./.

Z dniem 5 grudnia 1990 r. cała opisana nieruchomość, pozostająca do tej daty w zarządzie NBP, z mocy prawa /art. 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. - Dz.U. nr 79 poz. 464/ stała się przedmiotem użytkowania wieczystego NBP, co stwierdził Wojewoda K. w decyzji deklaratoryjnej z 11 lipca 1991 r., wydanej na wniosek Oddziału Okręgowego NBP w K.

W przedwstępnej umowie sprzedaży z 30 lipca 1993 r., mającej formę aktu notarialnego, NBP zobowiązał się sprzedać Bankowi S. SA w K. prawo użytkowania wieczystego "działki gruntu o pow. ok. 2.500 m2" z tejże nieruchomości, objętej księgą wieczystą, zaś przyrzeczona umowa sprzedaży miała być zawarta pod warunkiem nieskorzystania przez Gminę Miasta K. z prawa pierwokupu, co wynika z treści par. 3 i 4 aktu notarialnego sporządzonego w Kancelarii Notarialnej Aleksandry L. w K.

Jednocześnie w par. 2 tego aktu kontrahenci przedwstępnej umowy sprzedaży oświadczyli, że na wydzielonych fizycznie częściach opisanej nieruchomości zrealizują "inwestycję wspólną polegającą na budowie siedziby Centrali Banku S. SA w K. oraz węzła skarbowego wraz z dojazdem i sortownią Oddziału Okręgowego NBP w K.". Koszty dokumentacji projektowej, dotyczące całej nieruchomości, jak makroniwelacja i odwodnienie, strony tej umowy zobowiązały się pokrywać proporcjonalnie do kubatury projektowanych części obiektu /par. 7/. Zawarcie umowy przyrzeczonej ustalono w terminie 30 dni od wydania ostatecznej decyzji zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości oraz "zatwierdzenia projektu wstępnego założeń techniczno-ekonomicznych inwestycji" /par. 6/.

Strona 1/4