Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Ryszard Mikosz, sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), sędzia WSA Krzysztof Winiarski, Protokolant Katarzyna Orzoł, po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. L. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wyegzekwowanych należności podatkowych oddala skargę;
Dyrektor Izby Skarbowej w K., postanowieniem z dnia [...] r. nr [...], skierowanym do J. L., działając na podstawie art. 134 w związku z art. 144 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98 , poz. 1071 z późn. zm.) oraz art. 17 i 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2002 r. Nr 1 I0, poz. 968 z późn. zm.), stwierdził niedopuszczalność zażalenia z dnia [...] r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] r. nr [...], odmawiające odmowy zwrotu kwoty 235.000,00 zł, wyegzekwowanej w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym wobec P. L. .
Uzasadniając rozstrzygnięcie, organ odwoławczy podał, że będący organem egzekucyjnym Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] odmówił J. L. zwrotu kwoty 235.000,00 zł, ściągniętej w trybie przymusowego dochodzenia zaległości ciążących na jej mężu P. L. z racji jego odpowiedzialności podatkowej za zadłużenia spółki cywilnej "A". W postanowieniu tym, wydanym w oparciu o przepisy art. 17 i 18 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zamieszczona została informacja o jego niezaskarżalności. J. L. pismem z dnia [...] r. złożyła jednak zażalenie na wymienione postanowienie, wnosząc o wydanie decyzji dotyczącej zwrotu kwoty 235.000,00 zł, która jej zdaniem została bezprawnie pozyskana przez Urząd Skarbowy w B..
Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że zażalenia strony nie sposób rozpoznać merytorycznie z braku ustawowych delegacji do takiego działania. Wskazał przy tym, że cytowany na wstępie art. 17 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji stanowi jednoznacznie, iż rozstrzygnięcia i zajmowane przez organ egzekucyjny stanowisko w sprawach dotyczących postępowania egzekucyjnego następuje w formie postanowienia, jednakże jego zaskarżenie musi wynikać wprost z przepisów tej ustawy lub kodeksu postępowania administracyjnego. Przenosząc tę prawidłowość na grunt rozpoznawanej sprawy zwrotu wyegzekwowanych kwot, jako że jest to rozstrzygnięcie podjęte na gruncie przepisów ustawy egzekucyjnej, Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że wydaje się postanowienie, ale bez prawa jego zaskarżenia. Z tego względu zażalenie J. L. jest niedopuszczalne rozumieniu art. 134 kodeksu postępowania administracyjnego.
Niezależnie od powyższego Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił, że ochronę osób trzecich przed zajęciem ich dóbr materialnych w trakcie postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec osoby zobowiązanej do uregulowania zadłużenia normują przepisy art. 38 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji podające, że osoba nie będąca zobowiązanym może żądać wyłączenia rzeczy stanowiących jej własność. Z wnioskiem takim jednakże należy wystąpić do organu egzekucyjnego w terminie 14 dni od dnia uzyskania wiadomości o czynności egzekucyjnej skierowanej do jej prawa majątkowego. Z akt zaś nie wynika, by J. L. występowała do organu egzekucyjnego, zatem mógł on wydać jedynie postanowienie o odmowie zwrotu już ściągniętych wcześniej wierzytelności.