Ponadto podniesiono, że Wójt Gminy O. dokonał wymiaru podatku od nieruchomości, mimo nie ustalenia granicy administracyjnej między gminą O. i gminą M., a więc decyzja została wydana w sytuacji braku podziału administracyjnego między gminami, na których terenie znajduje się lotnisko.
Wnioskowano również o wyłączenie z opodatkowania podatkiem od nieruchomości powierzchni lasów i gruntów leśnych.
Uzasadniając swoje stanowisko organ odwoławczy odwołał się do treści art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stwierdzając, iż Jednostka Wojskowa zarządza nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa, a zatem ciąży na niej obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 3 tej ustawy przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości są grunty nie objęte przepisami o podatku rolnym lub leśnym, a art. 5 ust. 1 różnicuje wysokość stawek podatkowych dla gruntów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz gruntów pozostałych. Równocześnie art. 5 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych definiuje pojęcie gruntów związanych z działalnością gospodarczą określając, iż za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uważa się grunty zabudowane i nie zabudowane będące w posiadaniu przedsiębiorcy.
Następnie podano, iż statutowa działalność Jednostki Wojskowej, będącej jednostką budżetową, nie jest działalnością gospodarczą, a zatem budynki i grunty wykorzystywane na jej potrzeby nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż rolnicza lub leśna i podlegają opodatkowaniu według stawek przewidzianych dla budynków i gruntów pozostałych. Natomiast część gruntów oraz budynków, które zostały udostępnione (...) Towarzystwu Lotniczemu S.A., będącemu przedsiębiorcą, podlega opodatkowaniu według stawek przewidzianych dla gruntów i budynków związanych z działalnością gospodarcza. Przytoczono ponownie regulację prawną zawartą w art. 5 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz odwołano się do art. 336 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym "posiadaczem rzeczy jest zarówno ten kto nią włada jak właściciel /posiadacz samoistny/, jak i ten kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą /posiadacz zależny/. Stwierdzono przy tym, iż w świetle powyższych regulacji prawnych nie jest konieczne uznanie zawartych ze spółką umów za umowy najmu-dzierżawy, bowiem do uznania danego podmiotu za posiadacza wystarczy posiadanie jakiegokolwiek prawa, z którym łączy się określone władztwo nad rzeczą, a okoliczności w zakresie prowadzenia działalności w ograniczonym zakresie i wielkości uzyskiwanych dochodów nie mają wpływu na wymiar podatku od nieruchomości.
Podkreślono, iż powodem uchylenia decyzji organu pierwszej instancji było nieprawidłowe obliczenie powierzchni budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, a ustalenie podstawy opodatkowania nie nastąpiło w drodze oszacowania, lecz w oparciu o dane wynikające z ewidencji gruntów, która to ewidencja jest miarodajna do ustalenia podatku od nieruchomości, co wynika z art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163/. Wskazano, iż z ewidencji tej wynika, iż w posiadaniu Jednostki Wojskowej znajdują się grunty o powierzchni 5.032.960 m2, z czego powierzchnię 77.036 m2 stanowią lasy i grunty leśne, zatem opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty o powierzchni 4.955.924 m2.