Przenosząc powyższe spostrzeżenia na stan faktyczny niniejszej sprawy, którego w tym zakresie strona skarżąca nie kwestionuje - stwierdzić należy, iż Jednostka Wojskowa (...) M. jest jednostką budżetową, która zarządza nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa, a zatem ciąży na niej obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Bezsporne również jest, iż skarżąca udostępniła część lotniska wojskowego (...) Towarzystwu Lotniczemu S.A., która to spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług transportu lotniczego, usług lotniczych i towarzyszących, co wynika z odpisu rejestru handlowego Dział B. nr 6257. Zatem spełnione zostały przesłanki definicji gruntów związanych z działalnością gospodarczą, określonej w art. 5 ust. 3 omawianej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Podkreślić przy tym należy, iż słusznie organ odwoławczy odwołał się do uregulowań zawartych w art. 336 Kodeksu cywilnego wskazując, iż w pojęciu posiadania mieści się każde inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą /posiadacz zależny/.
Zatem w tym stanie faktycznym i prawnym bez znaczenia dla sprawy pozostają wewnętrzne akty resortowe w postaci decyzji (...) w sprawie udostępniania lotnisk wojskowych dla ruchu cywilnych statków powietrznych i szczegółowych wytycznych dowódcy WLPO nr 686 z dnia 17 lipca 1996 r., które precyzują wyłącznie warunki i tryb udostępniania lotnisk wojskowych na potrzeby lotnictwa cywilnego i w żadnym przypadku nie mogą skutkować w zakresie obowiązków podatkowych wynikających z ustaw.
Reasumując podkreślić należy, iż uznanie gruntów wykorzystywanych przez (...) Towarzystwo Lotnicze S.A. za grunty związane z działalnością gospodarczą, o których stanowi art. 5 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jest w pełni zasadne. Jednak jak wynika z wcześniejszych wywodów zaskarżona decyzja nie uwzględniała faktu, iż nieruchomość znajdowała się na terenie dwóch gmin, a zatem wymiar podatku od nieruchomości należał do kompetencji organów gmin właściwych ze względu na miejsce położenia nieruchomości.
Zatem działając na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ - Sąd orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach postępowania rozstrzygnięto na podstawie art. 50 ust. 1 wyżej powołanej ustawy.